در آيه 14 سوره نازعات به «ارض» معنا شده است (همان، ج 312 ص 135- 136)[1] و در الواضح نيز چنين آمده است: فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ «على وجه الارض و يقال: بارض المحشر.»

مقايسه ساير روايات ابن‌عباس در تفسير ابن وهب با الواضح نشانگر آن است كه، اگرچه الفاظ كاملًا يكسان نيست، اما معنا و مفهوم يكى است؛ مثلًا در توضيح آيه 58 سوره يونس در تفسير ابن وهب آمده است: «عن ابن‌عباس فى قول الله: «قل بفضل الله و برحمته فبذلك فليفرحوا هُوَ خيرٌ مما يجمعون» قال: «فضل الله القرآن و رحمته ان جعلهم من اهل القرآن.» (همان، ص 10- 9، روايت 15) در الواضح با اندك تفاوت در الفاظ چنين آمده است: «بفضل الله» القرآن الذى اكرمكم به «و برحمته» الاسلام الذى وفقكم به.»

در تفسير آيه 79 سوره نساء، ابن وهب مى‌نويسد: «عن ابن‌عباس فى قول الله «ما اصابك من حسنة فمن الله و ما اصابك من سيئة فمن نفسك» قال: هذا يوم احد، يقول: ما فتحت لك من فتح فمنى و ما كانت من نكبة و انا قدرت ذلك عليك.» (همان، ج 124 ص 56) در تفسير الواضح آمده است: «ما اصابك من حسنه» من فتح و غنيمة «فمن الله» فمن كرامة الله «و ما اصابك من سيئه» من قتل و هزيمة مثل يوم احد «فمن نفسك» فبذنب اصحابك بتركهم المركز.»

تفسير ابن وهب و الواضح در نقل آموزه‌هاى تفسيرى ابن‌عباس تنها در دو مورد اختلاف دارند. يكى در معناى واژه «فوم» در آيه 61 سوره بقره، كه در تفسير ابن وهب به «حنطه»، يعنى گندم و در الواضح به «ثوم»، يعنى سير، معنا شده است.[2] مورد ديگرتفسير «برهان» در آيه 24 سوره يوسف است كه در تفسير ابن وهب چنين آمده است: «راى آية من كتاب مثلت له فى جدار» (ابن وهب، پيشين، ص 145) اما در الواضح چنين آورده: «لولا ان راى برهان ربه» «عذاب ربه لازماً على نفسه و يقال: راى صورة ابيه.»

[1] . براى موارد ديگر بنگريد به: ص 4، الفرقان: 23، الواقعه، 6؛ ص 10، المدثر، 51؛ ص 20، مريم، 24؛ ص 18 و 117 و 120، الذاريات، 19.

[2] . البته در منابع لغوى هر دو معنا براى واژه« فوم» ذكرشده است، ر. ك: الجوهرى، اسماعيل بن محمد، الصحاح، تحقيق: احمد عبد الغفور عطار، 1407، 1987، دارالعلم للملايين، بيروت، ج 5، ص 2004؛ ابن فارس، معجم مقاييس اللغة، تحقيق: عبدالسلام محمد هارون، مكتبة الاعلام اسلامى، 1404، ج 4، ص 462.