نتيجه‌گيرى‌

در اين پژوهش سعى بر آن شد كه به شكل اختصاصى فقط به بيان نظريات علامه طباطبايى (ره) و آيت‌الله معرفت (ره) در اعجاز قرآن كريم به اجمال پرداخته شود كه از مجموع نظريات اين دو بزرگوار در باب اعجاز كه غالباً مورد اتفاق بودند به مطالب زير مى‌توان اشاره كرد:

1- اعجاز بيانى قرآن از مهم‌ترين و بارزترين وجوه اعجاز قرآن از ديدگاه علامه طباطبايى (ره) و آيت‌الله معرفت (ره) است.

2- در باب اعجاز بيانى، موضوعات مشتركى مانند: «فصاحت و بلاغت» و «تناسب» مطرح شد كه البته هر دو بزرگوار تناسب ميان «سوره ها» را كه برخى از محققان بر آن تأكيد دارند، نمى‌پذيرند.

3- اعجاز علمى، در انديشه دو محقق، «تراوشات علمى» از جانب خداى حكيم است كه به منظور هدايت بشر نازل شده است.

4- اعجاز تشريعى، يعنى قرآن متضمن بيان قوانينى است كه بشر براى نيل به سعادت دنيوى و اخروى نيازمند آن‌هاست و اساس اين قوانين نيز بر پايه «توحيد فطرى و اخلاق فاضله» است. آيت‌الله معرفت (ره) گستره‌ى اعجاز تشريعى، نوآورى‌هاى دين در دو بُعد «احكام» و «معارف» را معرفى مى‌كند.

5- در اعجاز بيانى و اعجاز تشريعى، شاهد تبيين جامع و فراگير با نمونه‌ها و مثال‌هاى متعدد از آيت‌الله معرفت (ره) هستيم كه جامعيت اعجاز بيانى، جاى هيچ‌گونه سخنى را باقى نگذاشته است و كوشش‌هاى خجسته استاد معرفت (ره) اين پژوهشگر قرآنى در زمينه اعجاز بيانى و تشريعى از اقدامات ماندگار است.