اشياء از آن
است، آب است. در نتيجه خدا نسب هر چيزى را به آب رساند، ولى براى آن نسبى كه بدان
منسوب شود قرار نداد.» (كلينى، 1365، ج 8، ص 94) همچنين محمد بن مسلم از امام
صادق عليه السلام، روايت كرده است كه: كان كل شىء ماء، وكان عرشه على الماء.
(همان، ص 95)
آيهى
شريفه: وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِي سِتَّةِ
أَيَّامٍ وَ كانَ عَرْشُهُ عَلَى الْماءِ (هود/ 7) و او است كه
آسمانها و زمين را در شش هنگام آفريد و عرش [تدبير] او [پيش از آن] بر آب بود.
دلالت دارد كه پيش از پيدايش جهان هستى- از آسمانها گرفته تا زمين- آب پديد آمده
است، زيرا در تعبير وَ كانَ عَرْشُهُ عَلَى الْماءِ
واژهى «عَرْشُ» كنايه از عرش تدبير و منظور علم خداى متعال است به همهى مصالح و
شايستگىها و بايستگىهاى هستى، در برههاى كه جز آب چيزى نبوده است. در نتيجه آيه
كنايه از آن است كه خداى تعالى بود و هيچ چيز با او نبود و خداوند پيش از آفرينش
جهان، ابتدا آب، سپس همهى مخلوقات را از آب آفريد.
در
ادامه استاد به آيات ديگرى كه در آنها ريشهى زندگى را آب معرفى كرده است، اشاره
مىنمايد، مانند آيات 31 انبياء و 45 سوره نور و 54 سوره فرقان؛ و نيز به آياتى كه
به باور ايشان منظوراز «ماء» در آنها، نطفه است؛ مانند آيات 6 سوره طارق و 20
سوره مرسلات. در پايان نيز خاطر نشان مىشود كه هنوز علم تجربى به نكات مبهمى
درچگونگى پيدايش حيات در آب اقيانوسها، درياها و باتلاقها پى نبرده است. (معرفت،
پيشين، ج 6، صص 35- 46)
اخبار
غيبى
از
جنبههاى اعجاز قرآن كريم اشتمال بر اخبار غيبى است كه اخبار غيبى قرآن كريم بر سه
دسته تقسيم مىشوند:
الف-
اخبار مربوط به داستانهاى انبياء گذشته و امتهاى آنان.
ب-
اخبار مربوط به حوادث آينده.
ج-
آياتى مربوط به امور غيبى.
علامه
طباطبايى (ره) بىگفتوگو بر هر سهگونه اين اخبار غيبى اشاره دارد. (طباطبايى،
1417، ج 1، صص 124- 122) آيتالله معرفت (ره)، در اين جنبه از اعجاز قرآن، يعنى
اشتمال بر اخبار غيبى با علامه (ره) همداستان است (معرفت، همان، ج 6، صص 210-
185).