پراكنده جمع‌آورى شد و به صورت كتاب واحد در آمد و نزد ابوبكر بود و سپس نزد عمر و بعد نزد حفصه دختر عمر بود. (خويى، 1416، ص 240)

2- روايت ابن شهاب از انس بن مالك: ابن شهاب از انس بن مالك نقل مى‌كند: هنگامى كه حذيفه براى جنگ ارمنستان و آذربايجان رفته بود، مشاهده كرد كه اهل شام با اهل عراق در قرائت با هم اختلاف دارند اختلافى شديد، با اين مشاهدات نزد عثمان آمد و مسأله را مطرح كرد و درخواست نمود كه اين مسأله را حل نمايد و عثمان نيز قبول كرد و نزد حفصه فرستاد تا مصحف او را بگيرند و از آن نسخه بردارى نمايند كه حفصه در ابتدا امتناع مى‌كرد و با تضمين براى بازگرداندن، مصحف را به عثمان مى‌دهد. اين مصحف را گرفتند و از آن نسخه بردارى كردند و آن را برگرداندند؛ و چند نسخه (چهار يا شش نسخه) نوشتند و به مناطق مختلف فرستادند و مصاحف ديگر را دستور داد آتش بزنند و از بين ببرند.[1] (خويى، 1416، ص 241)

3- روايت ابن ابى شيبه: ابن ابى شيبه، با سند خود از اميرمؤمنان نقل مى‌كند كه بزرگ‌ترين مردم در جمع قرآن از نظر اجر و پاداش ابوبكر است. ابوبكر اولين كسى است كه قرآن را بين دو لوح جمع‌آورى كرد.[2]

4- روايت ابن شهاب از سالم ابن عبدالله و خارجه: همانا ابا بكر صديق قرآن را در كاغذهايى جمع كرد و از زيد خواست كه آن را بررسى كند و او امتناع كرد و از عمر كمك خواست و عمر اين كار را كرد. اين كتاب‌ها نزد ابوبكر بود تا وقتى كه فوت كرد و بعد نزد عمر و سپس نزد حفصه بود.[3]

5- روايت هشام بن عروه: هشام ابن عروه روايت كرد از پدرش كه گفت: هنگامى‌

[1] . قال ابن‌شهاب: واخبرنى خارجة بن زيد بن ثابت سمع زيد بن ثابت قال: فقدت آية من الاحزاب حين نسخنا المصحف، قد كنت اسمع رسول‌الله صلى الله عليه و آله و سلم يقرأ بها، فالتمسناها فوجدناها مع خزيمة بن ثابت الانصارى من المؤمنين ... فألحقناها فى سورتنا فى المصحف.

[2] . و روى ابن ابى شيبه باسناده عن على قال:« اعظم الناس فى المصاحف اجرأ ابوبكر، ان ابابكر اول من جمع مابين اللوحين»

[3] . ان ابابكر الصديق كان جمع القرآن فى قراطيس و كان قد سأل زيد بن ثابت النطرفى ذلك فابى حتى استعان عليه بعمر ففعل، فكانت الكتب عند ابى بكر حتى توفى.