تحقيق من با
شمايم، پس مومنان را ثابت قدم داريد.»[1]
3-
8. وحى تسديد: چنانكه درآيه 73 سوره انبيا آمده است: «و ايشان را پيشوايانى قرار
داديم كه به امر ما هدايت مىكنند و به آنان انجام نيكىها و برپايى نماز و پرداخت
زكات را وحى كرديم.»[2]
اين
نوع از وحى كه متفاوت از وحى رسالى است، ويژهى پيشوايان و هاديان معصوم جامعه است
كه- به تعبير علامهى طباطبايى- تاييد شده از ناحيهى روح مقدس و پاك و با نيرويى
ربانى استوار گشتهاند كه آنان را به انجام نيكىها و برپايى نماز و پرداخت زكات فرا
مىخواند. (طباطبايى، 1397 ق، ج 14، ص 305)
3-
9. وحى رسالى: همان وحى مصطلح به معناى القاى معارف به پيامبران براى ابلاغ و
هدايت بندگان است؛ مانند: «و اينچنين خداى غالب و حكيم به تو و كسانى قبل از تو،
وحى مىكند.»[3]
قسم
اخير از وحى نيز داراى اقسامى است؛ و با توجه به آيهى شريفهى 51 سوره شورى[4]
به سه دسته تقسيم مىشود:
3-
9- 1. تكلم از وراى حجاب: مانند وحى در خواب، نظير وحى به ابراهيم عليه السلام
براى ذبح فرزندش: «پس هنگامى كه با او به سعى (ميان صفا و مروه) رسيد، گفت:
فرزندم! من بىگمان در خواب چنان مىبينم كه تو را حتما سر مىبرم.»[5]؛
يا وحى از وراى حجاب درخت، نظير وحى به موسى عليه السلام: «پس چون به آن (آتش)
رسيد، از سمت مباركترين جاى آن وادى، در آن جايگاه مبارك، از آن درخت ندا آمد، اى
موسى به راستى منم من، خدا، پروردگار جهانيان.»[6]