در
كتاب «تفسير الاثرى الجامع» راههايى براى معيار تشخيص خبر صحيح از سقيم نقل
كردهام. يكى از معيارهايى كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم دارد «حجيه
العقول» است. ما مىدانيم اسلام به هيچ وجهى انسان را تبديل به متاع نمىكند،
نمىشود انسان با يك برخورد مختصرى از مقام كرامت انسانى به متاع تبديل شود. منطق
اسلام منطق حق است. با اين منطق بايد ظواهر را تأويل كرد، چون اينها متشابهات
مىشوند و محكمات اصل است. بعد از اينكه غور مىكنيم، مىبينيم مستندات اين
آقايان درست نيست. همين قضيه بنى المصطلق، اگر طبق نقل اهل سنت درست باشد، پيامبر
صلى الله عليه و آله و سلم را به يك انسان معمولى تبديل مىكند، من دو هفته خواب و
خوراكم را روى اين مسأله گذاشتم تا بالاخره به اين نتيجه رسيدم كه: اصلًا پيامبر
در جنگ بنى المصطلق اسير نگرفت. من متوسل شدم و عجز و ناله كردم كه خدايا ما را از
اين كابوس نجات بده كه لابلاى كتب تاريخ، واقع مطلب را پيدا كردم.
تحريف
تاريخ و تعريف صحابه
ملاحظه
كنيد كه تاريخ راچگونه تحريف مىكنند؟ چطور شأن و منزلت پيامبر صلى الله عليه و
آله و سلم را پايين مىآورند؛ اما در جنگ حنين كه پيامبر صلى الله عليه و آله و
سلم 2000 اسير گرفت، در اين جنگ عليه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم چه
توطئهها و چه كارها كردند! در آن جنگ ابتدا دشمن پيروز شد و لشكريان اسلام همه
فرار كردند، كسى جز عباس و مولا اميرمؤمنان عليه السلام و يكى دو نفر ديگر مانند
ابوذر، باقى نماندند. اينجا نكتهاى است كه براى ما ارزشمند است. قرآن صحابه را
اين گونه توصيف مىكند: لَقَدْ تابَ اللَّهُ عَلَى النَّبِيِّ وَ
الْمُهاجِرِينَ وَ الْأَنْصارِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ فِي ساعَةِ الْعُسْرَةِ مِنْ
بَعْدِ ما كادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٍ مِنْهُمْ ثُمَّ تابَ عَلَيْهِمْ إِنَّهُ
بِهِمْ رَؤُفٌ رَحِيمٌ (توبه/ 117) به يقين، خدا بر پيامبر و مهاجران و
انصار كه در آن ساعت دشوار از او پيروى كردند بخشش نمود، بعد از آنكه چيزى نمانده
بود كه دلهاىِ دستهاى از آنان منحرف شود. باز برايشان بخشش نمود، چرا كه او نسبت
به آنان مهربان و رحيم است. اين قيد را قرآن آورد. صحابه آنهايى هستند كه پيامبر
را در مواقع و موارد شدت يارى كردند. بنابراين، آنهايى كه در جنگ حنين و جنگ احد
فرار كردند و ميدان را خالى گذاشتند «فرّوا و تركوا النبى فى ساعة العسره» طبق
تعريف قرآن، اينها جزء صحابه نيستند. حضرت حدود 2000 اسير از اينها گرفت، بعد كه
قرار شد مصالحه شود، تمام اسرا را به آنها پس داد، بدون اينكه از ايشان فديه
بگيرد؛ اما در