طرف تا مكه مكرّمه، حدود 78 كيلومتر يا 48 ميل مى‌باشد؛ و از اين رو، به آن حج تمتع گفته مى‌شود كه حاجى پس از انجام عمره تمتع، از احرام خارج مى‌شود و تا زمان احرام براى حج تمتع فرصتى پيدا مى‌كند تا از آنچه در هنگام احرام بر او حرام بوده، متمتع و بهره‌مند گردد ولى در دو قسم ديگر آن، از هنگام احرام در ميقات تا پايان اعمال حج در احرام باقى مانده و بايد از محرّمات احرام اجتناب كند.

در حج قران و افراد، حاجى موظف است پس از انجام حج، عمره مفرده به جا آورد. فرق ميان اين دو؛ يكى اين است كه از آغاز احرام، حيوان قربانى در حج قران، قرين و همراه حاجى است و از اين جهت حج قران ناميده شده است ولى در حج افراد همراه بردن قربانى واجب نيست و از اين رو، حج افراد ناميده شده است كه حج افراد منفرد و جداى از عمره مفرده به جا آورده مى‌شود، ديگر اينكه در حج تمتع و افراد بايد حاجى هنگام احرام تلبيه بگويد ولى در حجّ قران مى‌تواند به جاى آن اشعار يا تقليد انجام دهد.[1]]

(1)

حجاز:

اقليمى است معروف كه مكه و مدينه و جدّه و طائف و تبوك و سرزمين عسير و تهامه و بيشه، جزو آن مى‌باشد. در حديث آمده است: «همانا دين به مدينه مى‌خزد و در آنجا جمع مى‌شود؛ آنگونه كه مار به سوراخ خود مى‌خزد و جمع مى‌شود و دين به حجاز پناه مى‌برد، آنسان كه بز كوهى به بالاى كوه پناهنده مى‌شود».

[حجّ اصغر:

عمره مفرده است؛ چنانكه در رواياتى كه از سوى ائمه معصومين عليهم السّلام رسيده، از عمره به عنوان اصغر ياد شده است.[2]]

[حجّ اكبر:

از نظر محدّثان و مفسّران، در زمان آن اختلاف است:

1. ابن عباس، طاووس، مجاهد، سعيد بن مسيّب، ابو حنيفه، شافعى و بعضى ديگر روز عرفه را روز حجّ اكبر مى‌دانند.

2. دسته‌اى «يوم الحجّ الأكبر» را

______________________________
(1). دروس في الفقه المقارن، صص 477 و 478

(2). الحج في القرآن؛ الحج الأكبر و الأصغر، صص 420- 418

[1] . دروس في الفقه المقارن، صص 477 و 478

[2] . الحج في القرآن؛ الحج الأكبر و الأصغر، صص 420- 418