بالاى تو در آنجا سلطانى است بزرگ، و مادامى كه در دنيا هستى بر خود گريه كن، و از نابودى و هلاكت بهراس، و نبايد آرايش دنيا تو را بفريبد، و به ستم خشنود مشو و ستمكار مباش، زيرا من خود در كمين ستمكارم، تا انتقام ستمديده را از او بگيرم.

اى موسى! همانا حسنه ده برابر است، و از يك سيئه هلاكت برخيزد. به من شرك نياور و بر تو روا نيست به من شرك آورى. در هر كار ميانه و محكم باش، و چونان آزمند و مشتاق بدان چه نزد من است، و پشيمان از آنچه پيش فرستاده، دعا كن كه سياهى شب را روز براندازد و همچنين گناه و سيئه را حسنه براندازد. سياهى شب بر تابش روز چيره گردد و آن را سياه كند، و چنين است كردار بد، كه بر حسنه جليله بتازد و آن را تيره و تار سازد.

[9] مردى از اصحابش مى‌گويد: در نامه‌اى كه امام صادق عليه السّلام در پاسخ به يكى از ياران خود نوشته بود خواندم كه:

امّا بعد، همانا من تو را به تقواى الهى سفارش مى‌كنم، زيرا خداوند براى هر كه تقوى داشته باشد، ضمانت كرده است كه او را از وضع بدش به وضعى گرداند كه دوست دارد، و او را از آنجا كه حساب نمى‌كند، روزى بخشد. مبادا تو از كسانى باشى كه بر بنده‌ها از گناهان آنها مى‌ترسد، و از كيفر گناه خود آسوده است، زيرا كه خداوند عزّ و جلّ در باره بهشتش فريب نمى‌خورد، و آنچه در نزد اوست جز به اطاعت او، به دست نيايد، إن شاء اللَّه.

نامه امام صادق عليه السّلام به يكى از يارانش (سفارش به تقوى)

[10] امام صادق عليه السّلام فرمود: روزى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بيرون آمد در حالى كه شاد بود و از خوشحالى مى‌خنديد. مردم به ايشان عرض كردند: يا رسول اللَّه! خداوند هميشه تو را بخنداند و بر خوشحالى تو بيفزايد. پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در پاسخ آنها فرمود: شب و روزى نيست مگر آنكه من در طى آن، از خداوند هديه‌اى دريافت مى‌كنم و امروز خداوند هديه‌اى به من ارمغان كرده كه قبلا نظير آن را به من نبخشيده است. امروز جبرئيل نزد من‌