تفسير آيه 89 سوره بقره در بيان امام صادق عليه السّلام‌

[482] اسحاق بن عمار مى‌گويد: تفسير اين آيه شريفه را: وَ كانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ‌ از امام صادق عليه السّلام پرسيدم. حضرت فرمود: در فاصله زمانى مانند محمّد و عيسى- كه درود فراوان بر آنان باد- جماعتى مى‌زيستند كه بت پرستان را به ظهور پيامبرى تهديد مى‌كردند و مى‌گفتند: هر آينه پيامبرى بيايد بتهاى شما را تكه تكه كند و با شما چنين و چنان كند، و چون پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم ظهور كرد آنها بدو كفر ورزيدند.

پنج نشانه پيش از قيام امام قائم عليه السّلام‌

[483] عمر بن حنظله مى‌گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‌فرمود: پيش از قيام حضرت قائم عليه السّلام، پنج نشانه بيايد: صيحه آسمانى، خروج سفيانى، خورشيد گرفتگى، كشته شدن نفس زكيه و خروج يمانى. من عرض كردم: قربانت گردم، اگر فردى از خاندان شما پيش از ديده شدن اين نشانه‌ها خروج كند ما هم با او همراهى كنيم؟ فرمود: نه، و چون فردا رسيد اين آيه را براى آن حضرت تلاوت كردم: إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ ... مِنَ السَّماءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِينَ‌[1]، و به حضرت عرض كردم: آيا اين همان صيحه آسمانى است؟ حضرت عليه السّلام فرمود: بدان كه اگر آن مى‌بود گردن دشمنان خدا در برابر آن خضوع مى‌يافت.

نداى آسمانى، نشانه حتمى ظهور

[484] محمّد بن على حلبى مى‌گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه فرمود: اختلاف بنى عباس از نشانه‌هاى حتمى است و نداى آسمانى از نشانه‌هاى حتمى است و خروج‌

[1]« اگر بخواهيم بر ايشان نشانه‌اى از آسمان نازل كنيم كه گردنهايشان در برابر آن خاضع گردد»( سوره شعراء/ آيه 4).