تفسير آياتى از قرآن كريم از بيان امام صادق عليه السّلام‌

[354] ابو بصير مى‌گويد: پيرامون آيه شريفه: وَ آتَيْناهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ‌[1] به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: چگونه مانند فرزندان بدو داده شد؟ فرمود: فرزندان او كه پيش از آن به اجل خود مرده بودند به اندازه همان فرزندانى كه در آن روز به هلاكت رسيدند براى او زنده شدند.

[355] ابو بصير در باره آيه شريفه: كَأَنَّما أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعاً مِنَ اللَّيْلِ مُظْلِماً[2]، مى‌گويد امام صادق عليه السّلام فرمود: آيا نمى‌بينى سياهى شب بيشتر از ساعتهاى ديگر روز است؟ همچنين بر سياهى آنان نيز افزوده مى‌شود.

در هلاك شدن همه مردم‌

[356] حارث بن مغيره مى‌گويد: شنيدم كه عبد الملك بن اعين از امام صادق عليه السّلام پرسش مطرح مى‌كند و همچنان مى‌پرسد تا جايى كه به حضرت عرض كرد: بر اين اساس همه مردم هلاك شدند؟ فرمود: آرى بخدا همه مردم هلاك شدند. من عرض كردم: هر كه در مشرق و هر كه در مغرب بود؟ فرمود: همانا شهرها از روى گمراهى فتح شدند، آرى، بخدا هلاك شدند مگر سه تن.

در بيان كمال حقيقت ايمان‌

[357] ابان بن تغلب و گروهى ديگر مى‌گويند: در محضر امام صادق عليه السّلام نشسته بوديم كه حضرت فرمود: هيچ بنده‌اى سزامند ايمان حقيقى نگردد تا آنكه مرگ نزد او محبوبتر از زندگى باشد و بيمارى دوست داشتنى‌تر از تندرستى، و كم‌توشه‌گى بهتر از بى‌نيازى، آيا شما همچنين هستيد؟ گفتند: قربانت گرديم نه بخدا قسم، و همگى شرمنده شدند

[1]« و كسانش را بدو داديم و نظيرشان را همراهشان ...»( سوره انبياء/ آيه 84).

[2]« گويى پوشيده شده است رويهايشان با پاره‌هايى از شب تار»( سوره يونس/ آيه 27).