عرض كردم: وَ إِنْ طائِفَتانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُما فَإِنْ بَغَتْ إِحْداهُما عَلَى الْأُخْرى‌ فَقاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِي‌ءَ إِلى‌ أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُما بِالْعَدْلِ‌ ...[1]، امام عليه السّلام فرمود: مقصود از دو طائفه دو گروه از مسلمانانند، و تأويل اين آيه در روز بصره [جنگ جمل‌] بود و اهل اين آيه آنها بودند، يعنى آنان كه بر امير مؤمنان شوريدند، و همان جا بود كه جنگ و كشتار آنها بر امير مؤمنان واجب شد تا به فرمان خدا بازگردند، و اگر باز نمى‌گشتند بر اساس آنچه خدا نازل فرموده بود بر آن حضرت واجب بود كه شمشير از آنها برندارد تا بازگردند و از انديشه خود دست كشند، چه، آنها با ميل و بدون اكراه بيعت كرده بودند، و آنها همان گروه متجاوزى بودند كه خدا فرموده بود. پس بر امير مؤمنان عليه السّلام واجب بود كه پس از پيروزى با آنها بعدالت رفتار كند، چنان كه رسول خدا با مردم مكّه بعدالت رفتار كرد و بر آنها منّت نهاد و از آنها درگذشت. همچنين امير المؤمنين عليه السّلام پس از پيروزى بر مردم بصره با آنها بعدالت رفتار كرد چونان پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم با مردم مكّه، بى‌كم و كاست.

او مى‌گويد: عرض كردم: مقصود از اين آيه: وَ الْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوى‌[2] چيست؟ فرمود:

آنها همان مردم بصره‌اند. عرض كردم: وَ الْمُؤْتَفِكاتِ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ‌[3]؟

فرمود: آنها قوم لوط بودند كه دهكده‌ها بر سرشان واژگون شد.

اصل و نسب به دين و اخلاق است‌

[203] حنان مى‌گويد: شنيدم پدرم از امام باقر عليه السّلام روايت مى‌كرد كه فرمود: سلمان با چند تن از قريشيان در مسجد نشسته بود. آنان سخن گفتن پيرامون نسب و نژاد خود را

[1]« و اگر دو گروه از مؤمنان با هم جنگيدند ميانشان را اصلاح كنيد و اگر يكى از آنها بر ديگرى تجاوز كند با آن متجاوز جنگ كنيد تا به فرمان خدا باز گردد، و چون بازگشت ميان آنها را بعدالت اصلاح دهيد»( سوره حجرات/ آيه 9).

[2]« و دهكده واژگون شده را بيفكند»( سوره نجم/ آيه 53).

[3]« و دهكده‌هاى واژگون شده كه پيغمبرانشان با حجّتها به سويشان آمدند»( سوره توبه/ آيه 70).