خداوند مى‌فرمايد: لا يُسْمِنُ وَ لا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ‌[1]، يعنى سودشان نبخشد و بى‌نيازشان نكند، نه ورودشان [بر امام‌] بدانها سود بخشد و نه نشستنشان [در حضور امام‌] آنان را بى‌نياز كند.

[202] ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت مى‌كند كه در تفسير اين آيه شريفه: ... ما يَكُونُ مِنْ نَجْوى‌ ثَلاثَةٍ إِلَّا هُوَ رابِعُهُمْ وَ لا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سادِسُهُمْ وَ لا أَدْنى‌ مِنْ ذلِكَ وَ لا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ ما كانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ‌ لا يُسْمِنُ وَ لا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ‌[2] فرمود: اين آيه در باره فلان و فلان و ابو عبيده جراح و عبد الرحمن بن عوف و سالم مولاى ابو حذيفه و مغيرة بن شعبه نازل شد، آن گاه كه ميان خود نامه نوشتند و همداستان شدند كه اگر محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم از جهان ديده فرو بست هرگز اجازه ندهند خلافت، در ميان بنى هاشم جاى گيرد. پس خداوند متعال اين آيه را در شأن آنها فرو فرستاد. او مى‌گويد: عرض كردم: پس اين سخن پروردگار چيست كه فرمود: أَمْ أَبْرَمُوا أَمْراً فَإِنَّا مُبْرِمُونَ^ أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ بَلى‌ وَ رُسُلُنا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ‌[3]؟

امام عليه السّلام فرمود: اين دو آيه نيز در باره آنها در همان روز نازل گشت.

امام صادق عليه السّلام فرمود: شايد تو بر آنى كه روزى باشد مانند آن روز كه اين عهدنامه نوشته شد جز روزى كه حسين عليه السّلام به شهادت رسيد، [روز عاشورا] در علم خدا چنين گذشته بود و همان را به رسول خدا اعلان داشت كه: هر گاه آن عهدنامه نوشته شد حسين عليه السّلام كشته مى‌شود و حكومت از دست بنى هاشم بيرون مى‌رود و همه اينها تحقّق يافت.

[1]« نه فربه كند و نه گرسنگى را برطرف كند»( سوره غاشيه/ آيه 7).

[2]« رازگويى سه نفر نباشد مگر آنكه خدا چهارمين آنهاست و نه پنج نفرى مگر آن كه خدا ششمين آنهاست و نه كمتر از اين و نه بيشترى هست مگر آنكه هر كجا باشند خدا نزد آنهاست. آن گاه روز رستخيز از كارهايى كه كرده‌اند آگاهشان سازد كه براستى خدا به همه چيز داناست»( سوره مجادله/ آيه 7).

[3]« بلكه امرى را اثبات و ابرام كردند، همانا ما هم ابرام‌كننده هستيم، يا پنداشته‌اند كه ما نهان و رازگويى آنان را نشنويم؟ آرى، فرستادگان ما كه همراه آنانند مى‌نويسند»( سوره زخرف/ آيه 79 و 80).