تو در بهشت هستى. پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: چه مى‌شد اگر اين مرد نيز همان خواهش پيرزن بنى اسرائيل را از من مى‌كرد.

داستان يك بانوى ارجمند مسيحى‌

[145] عبد اللَّه بن سنان مى‌گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‌فرمود: زنى از انصار دوستدار ما اهل بيت بود و از ما فراوان احوالپرسى مى‌كرد. يك روز كه او قصد ديدار ما را داشت عمر بن خطّاب او را ديد و به او گفت: اى پيرزن انصارى كجا مى‌روى؟ او در پاسخ گفت: به سوى خاندان محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مى‌روم تا بر ايشان سلام كنم و پيمان خود را با آنها از سر گيرم و حقّشان را به جا آورم. عمر به او گفت: واى بر تو، آنها امروز بر تو و ما حقّى ندارند، آنها به روزگار پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم حقّ داشتند، ولى امروز ديگر حقّى ندارند، پس باز گرد. آن زن بازگشت و نزد امّ سلمه رفت. امّ سلمه به او گفت: چرا دير آمدى. او در پاسخ گفت: در راه عمر بن خطّاب را ديدم، و آنچه را به عمر گفته بود و سخنان عمر را به آگاهى امّ سلمه رساند. امّ سلمه به او گفت: عمر دروغ گفته است، حقّ خاندان محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم تا روز قيامت همچنان واجب خواهد بود.

شادى روح شيعيان هنگام ورود به بهشت‌

[146] بريد عجلى مى‌گويد: از امام باقر عليه السّلام پيرامون آيه: ... وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ‌[1]، پرسش كردم. حضرت عليه السّلام فرمود: بخدا سوگند، ايشان همان شيعيان ما هستند، آن هنگام كه روحشان به بهشت رود و از سوى خداوند عزّ و جلّ پذيرايى شوند خواهند دانست و يقين كنند كه بر حق و بر دين الهى بوده‌اند، و مژده شادى دهند به برادران پسين خود كه هنوز به آنها نپيوسته‌اند كه نه ترسى بر آنهاست و نه غمگين گردند.

[1]« و براى كسانى كه از پى ايشانند و هنوز به آنان نپيوسته‌اند شادى مى‌كنند كه نه بيمى بر ايشان است و نه اندوهگين مى‌شوند»( سوره آل عمران/ آيه 170).