زنان مؤمن و عارفه و حوريه‌ها در بهشت‌

[147] حلبى مى‌گويد: از امام صادق عليه السّلام در باره آيه: فِيهِنَّ خَيْراتٌ حِسانٌ‌[1]، پرسش كردم. فرمود: اينها همان زنان خوب، مؤمن و عارفه هستند. او مى‌گويد: عرض كردم: مقصود از: حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِي الْخِيامِ‌[2] چه كسانى هستند؟ فرمود: مقصود حوريه‌هايى است كه پيوسته در پرده به سر برده‌اند و در ميان خيمه‌هايى هستند از درّ و ياقوت و مرجان. بر هر خيمه‌اى چهار در است و بر هر درى هفتاد نار پستان دربانند، و از كرامت الهى هر روزه آنها را به مؤمنان ارمغان كنند.

حديث در باره خورشيد

[148] اصبغ بن نباته مى‌گويد: امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: خورشيد سيصد و شصت برج دارد كه هر برجى از آن، چونان جزيره‌اى است از جزيره‌هاى عرب، و هر روز در برجى از آن فرود مى‌آيد، و چون غروب كنند به مرز درونى عرش مى‌رسد و همچنان تا فردا در سجده باشد، سپس به مطلع خود باز مى‌گردد، و با آن دو فرشته باشند كه با آن آواز سر دهند و روى آن به سوى آسمانيان است و پشتش به سوى زمينيان، در حالى كه اگر رويش به سوى زمينيان بود زمين و هر چه بر آن است از شدّت گرمى مى‌سوخت، و مفهوم سجده آن همان است كه خداوند مى‌فرمايد: أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَسْجُدُ لَهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ النُّجُومُ وَ الْجِبالُ وَ الشَّجَرُ وَ الدَّوَابُّ وَ كَثِيرٌ مِنَ النَّاسِ‌ ...[3].

[1]« در آنجا[ زنانى‌] نكوخوى و نكورويند»( سوره رحمان/ آيه 70).

[2]« حورانى پرده‌نشين در[ دل‌] خيمه‌ها»( سوره رحمان/ آيه 72).

[3]« آيا ندانستى كه خداست كه هر كس در آسمانها و هر كس در زمين است و خورشيد و ماه و[ تمامى‌] ستارگان و كوهها و درختان و جنبندگان و بسيارى از مردم براى او سجده مى‌كنند؟»( سوره حج/ آيه 18).