آرى. امام اجازه ورود به او داد و مرا با خودش روى تشكى نشانيد. او مى‌گويد: سپس آن بانو وارد شد و كلام آغازيد، بانويى بود بليغ و سخنران و از امام در باره آن دو تا [ابو بكر و عمر] پرسش كرد و امام صادق عليه السّلام به او فرمود: تو آن دو خليفه را والى بشناس [يا دوست بدار]. آن خانم گفت: هر گاه پروردگارم را ملاقات كردم به او مى‌گويم شما به من فرمودى آنان را والى شناسم؟ امام عليه السّلام فرمود: آرى. آن خانم عرض كرد: اين مردى كه نزديك شما روى تشك نشسته به من مى‌گويد از آنها بيزارى جويم و كثير النوا به من مى‌گويد با آنها بپيوندم پس كدام يك براى تو بهتر است و آن را بيشتر دوست مى‌دارى؟

حضرت عليه السّلام فرمود: بخدا سوگند اين نزد من از كثير النوا و اطرافيانش محبوب‌تر است، همانا اين مرد مبارزه مى‌كند و فرمود: وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ‌[1]، وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ‌[2]، وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ‌[3].

حديث در شفاعت مؤمن‌

[72] عبد الحميد وابشى به نقل از امام باقر عليه السّلام مى‌گويد: به ايشان عرض كردم:

همسايه‌اى داريم كه مرتكب همه محرّمات مى‌شود تا جايى كه ديگر نماز هم نمى‌خواند چه رسد به جز آن، امام عليه السّلام فرمود: سبحان اللَّه چه خطاى بزرگى است، آيا تو را از كار بدتر از آن آگاه نكنم؟ عرض كردم: آرى. فرمود: بدخواه ما از او هم بدتر است، هيچ بنده‌اى نيست كه ما اهل بيت نزد او ياد آورده شويم و او از شنيدن نام ما حالت رقّت يابد، مگر آنكه فرشته‌ها او را بنوازند و همه گناهانش آمرزيده شود مگر گناهى كند كه او را از

[1]« و كسانى كه به موجب آنچه خدا نازل كرده داورى نكرده‌اند، آنان خود كافرانند»( سوره مائده/ آيه 44).

[2]« و كسانى كه به موجب آنچه خدا نازل كرده داورى نكرده‌اند، آنان خود ستمگرانند»( سوره مائده/ آيه 45).

[3]« و كسانى كه به موجب آنچه خدا نازل كرده حكم نكنند، آنان خود نافرمانند»( سوره مائده/ آيه 47).