به نظر من بايد اين حديث را چنين تفسير كرد كه علم بر سه قسم است:

[اقسام علم‌]

1- آية محكمة:

آيت به معنى نشانه‌اى است كه به مقصودى رهبرى مى‌كند و محكم بودن آن به معنى درستى و صحت و واقعيت داشتن آن است يعنى دليل درست و مطابق واقع، و به اصطلاح آزمايش شده، يك فرمول علمى آزمايش شده آيت محكمه است.

بنا بر اين يك مفهوم عامى دارد كه شامل هر مسأله علمى درست مى گردد، سراسر قرآن مجيد از اين نظر آيه محكمه است زيرا قرآن آيت و دليل و برهان نبوت خاتم انبياء است و در درجه اول آيه بودن قرآن به اين نظر است و از اين نظر سراسر قرآن آيت محكمه است چون پيغمبر اسلام همه آن را و همه سور آن را و همه آيه‌هاى آن را معجزه خود معرفى كرده و در برابر منكران نبوت خويش بدان استدلال و تحدى نموده. آيات متشابهه و منسوخه قرآن مجيد هم از اين نظر آيت محكمه محسوبند زيرا همانها هم بعنوان اينكه قرآنند معجزه پيغمبر محسوبند و دليل صدق نبوت آن حضرت به شمار مى‌روند و به همين نظر است كه همه قرآن مجيد حكيم و مبين خوانده شده مى‌فرمايد: «يس وَ الْقُرْآنِ الْحَكِيمِ‌» و مى‌فرمايد: «تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ‌».

همه فرمولهاى علمى ثابت و درس و آزمايش‌شده عالم بشريت آيه محكمه‌اند به دو نظر:

الف- از نظر اينكه نشانه مفاد خود هستند، مثلا 4 2+ 2 كه يك فرمول ساده رياضى است آيت محكمه است تا برسد به فرمولهاى الكتريسيته و اتم و ... و ... چون همه دليل بر يك مطلب ثابت و واقعيت دار محسوب مى‌شوند.

ب- از نظر اينكه همه اين فرمولهاى علمى در فنون مختلفه به نظر خداپرستى دليل بر علم و حكمت خالق و آفريننده خود هستند و در شمار همان‌