ابن اثير (يك دانشمند لغوى و مفسر اخبار نبوى) گرفته و پس از اين جاده‌اى كه باز شده تحقيقى كه مرحوم ملا محسن فيض حكيم و محدث و عارف و محقق در اينجا كرده است.

همه اين گفته‌ها پر از تشويش و بر اساس احتمال و ترديد و تخمين ادا شده و باز هم مفهوم كامل و درستى از اين جمله‌هاى طلائى پيغمبر اسلام تحويل طالبان حقيقت نداده‌اند. مثلا كلام مجلسى روى حديث را به خصوص آيات ظاهر الدلاله و عملى قرآن نموده و متشابهات و آيات منسوخه را كنار زده، آيا مى‌توان گفت كه اين قسمت قرآن در نظر اين حديث از شمار علم بيرون است و به ناچار مشمول جمله آخر حديث مى‌شود كه و ما خلاهن فهو فضل نعوذ بالله، باز هم دقت كن تطبيق مثلثى كه مرحوم فيض كرده و مضمون حديث را منطبق بر عقل و نفس و بدن يا عالم عقل و خيال و حس دانسته چه حقيقتى را به خواننده تحويل داده و چه اثر عملى بر آن مترتب است و اين خود جز يك تصور بيهوده چه مى‌تواند باشد.

مطلب ديگرى كه در اينجا به نظر مى‌رسد اين است كه اگر اين حديث اسلامى را ما به اين كوتاهى و گنگى تفسير كنيم، جواب اين همه فرمول علمى كه امروز در سراسر جهان مترقى بوجود آمده است چه بگوئيم؟

آيا مى‌شود چشم بر هم نهاد؟ اين همه افكار بشرى را كه كوشيده‌اند و حقايق علمى ثابتى كشف كرده و اين دنياى نورانى تازه را بوجود آورده‌اند دور ريخت و گفت: اينها علم و دانش نيستند، فرمولهاى دقيق شيمى و فيزيك و برق و اتم و علومى كه بشر بوسيله آنها تا ما وراى جو رفته و مى‌خواهد به كرات بالا برود علم نيست. آيا بشر امروز اين گفته را از ما مى‌پذيرد و آيا اسلام كه به عقيده ما دين ثابت و دائم و نهائى بشر است، با اين سخن قابليت طرح در محيط بشر امروزى دارد و مى‌تواند بشر امروز را به خود متوجه كند تا آن را مورد مطالعه قرار دهد و پس از تفكر و انديشه آن را بپذيرد يا رد كند؟