حالى كه وقتى پدرم اين سخنان را مى‌گفت كسى جز من حاضر نبود[1].

سليم مى‌گويد: به عبد الرحمن بن غنم گفتم: معاذ به مرض طاعون مرد، ابو عبيده به چه مرضى مرد؟ گفت: به مرض «دبيله»[2].

2 تفصيل قضيّه مرگ ابو بكر

سليم مى‌گويد: با محمّد بن ابى بكر ملاقات كردم و گفتم: آيا در مرگ پدرت جز برادرت عبد الرحمن و عايشه و عمر كسى حاضر بود؟ گفت: نه. گفتم: آيا آنچه تو شنيدى آنان هم شنيدند؟ گفت: مقدارى را شنيدند و گريه كردند و گفتند: «هذيان مى‌گويد»!! ولى همه آنچه من شنيدم آنان نشنيدند.

ظهور پيامبر و امير المؤمنين عليهما السّلام هنگام مرگ ابو بكر

گفتم: آنچه آنان هم از او شنيدند چه بود؟ گفت: وقتى صداى واى و ويل بلند كرد عمر به او گفت: «اى خليفه پيامبر! چرا صداى واى و ويل بلند كرده‌اى؟

گفت: اينان محمّد و على هستند كه مرا به آتش بشارت مى‌دهند، و در دست محمّد صحيفه‌اى است‌[3] كه در كعبه بر سر آن هم پيمان شديم. او به من مى‌گويد: «بجان خودم قسم به آن وفا كردى، و تو و اصحابت‌[4] يك ديگر را بر عليه ولى خدا كمك كرديد.

بشارت بده به آتش در پائين‌ترين درجه جهنم».

[1] يعنى اين خبر بصورت عادى بدست شما نرسيده است همان طور كه از دنباله حديث روشن مى‌شود حضرت اين خبر را از راه علم غيب، و يا خواب ديدن پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و يا اخبار ملائكه به آن حضرت مى‌دانسته است.

[2]« دبيله» هم مرضى شبيه طاعون است كه زخمى در داخل بدن بوجود مى‌آيد و غالبا صاحبش را مى‌كشد.

[3]« ب» و« ج»: اين پيامبر است و همراه او على است كه مرا به آتش بشارت مى‌دهد و صحيفه‌اى نزد اوست.

[4]« ج»: تو و رفيقت.