پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله) بسيار ساده بود. از مقام و منصب خود به نفع زندگى مادى استفاده نكردند تا چيزى از خود به جاى گذارند. و آنچه را كه باقى گذاشتند علم است كه اشرف امور مى‌باشد.[1]

2- 3- 3- 1- 2. حكومت ائمه هدى (عليهم السلام)؛ «اولوا الامر»

خداوند ما را الزام كرده كه از حضرت رسول (صلى الله عليه و آله) اطاعت كنيم؛ چنانكه مأموريم از «أولو الامر»- كه به حسب ضرورت مذهب ما مراد ائمه (عليهم السلام) مى‌باشند- اطاعت و پيروى نماييم. اطاعت از «أولو الأمر» كه در اوامر حكومتى مى‌باشد، نيز غير اطاعت خداست. البته از باب اينكه خداى تعالى فرمان داده كه از رسول و أولو الأمر پيروى كنيم، اطاعت از آنان در حقيقت اطاعت خدا هم مى‌باشد.[2] آيه قرآن مى‌گويد: «أَطيعُوا اللَّهَ»؛ اطاعت كنيد خدا را «وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ»؛ از رسول اطاعت كنيد، «وَ أُولِى الْأَمْرِ مِنْكُمْ»؛[3] و صاحبان فرمان از ميان خودتان را هم فرمان ببريد.

اما صاحبان فرمان يعنى چه؟ آن مسلمان جاهل و نادان خيال مى‌كند كه صاحب فرمان يعنى هركسى كه مى‌تواند فرمان بدهد و هر كس كه زورش براى فرمان دادن مى‌چربد، او «اولى الامر» است. ما مى‌گوئيم: نه، او اولى الامر نيست. اگر بنا باشد هركسى كه مى‌تواند فرمان بدهد، اولى الامر باشد و از طرف قرآن به رسميت شناخته شده باشد، پس در فلان كوهستان، فلان دزد، قداره بند هم فرمان مى‌دهد، آنهم در آنجا همه كاره است، پس در آنجا او اولى الامر است و اطاعت فرمان او واجب است؟! اولى الامرى كه شيعه به آن معتقد است، آن اولى الامر است كه خدا منشور فرمان را بنام او كرده باشد، شيعه اين را

[1] - امام خمينى، كتاب ولايت فقيه، ص 103

[2] - امام خمينى، كتاب ولايت فقيه، ص 87

[3] - نساء: 59