عَلى غارِبِها وَ لَسَقَيْتُ آخِرَها بِكَأْسِ أَوَّلِها؛ وَ لَأَلْفَيْتُمْ دُنْياكُمْ هذِه ازْهَدَ عِنْدى مِنْ عَفْطَهِ عَنْزٍ»؛[1] سوگند به آنكه بذر را بشكافت و جان را بيافريد، اگر حضور يافتن بيعت كنندگان نبود و حجت بر لزوم تصدى من با وجود يافتن نيروى مددكار تمام نمى‌شد، و اگر نبود كه خدا از علماى اسلام پيمان گرفته كه بر پرخورى و غارتگرى ستمگران و گرسنگى جانكاه و محروميت ستمديدگان خاموش نمانند، زمام حكومت را رها مى‌ساختم و از پى آن نمى‌گشتم. و ديديد كه اين دنياتان و مقام دنيايى‌تان در نظرم از نمى كه از عطسه بزى بيرون مى‌پرد ناچيزتر است.

امروز چطور مى‌توانيم ساكت و بيكار بنشينيم و ببينيم عده‌اى خائن و حرامخوار و عامل بيگانه به كمك اجانب و به زور سرنيزه ثروت و دسترنج صدها ميليون مسلمان را تصاحب كرده‌اند و نمى‌گذارند از حد اقل نعمتها استفاده كنند؟ وظيفه علماى اسلام و همه مسلمانان است كه به اين وضع ظالمانه خاتمه بدهند؛ و در اين راه، كه راه سعادت صدها ميليون انسان است، حكومتهاى ظالم را سرنگون كنند، و حكومت اسلامى تشكيل دهند.[2]

2- 3- 2. ايجاد زمينه رشد علمى و هدايت جامعه‌

رژيم اسلامى مثل رژيم هاى مكتب هاى مادى نيست مكتب هاى مادى تمام همتشان اين است كه مرتع درست بشود، تمام همت، اين است كه منزل داشته باشند، رفاه داشته باشند؛ آنهائى كه راست مى گويند! اسلام مقصدش بالاتر از اينهاست. مكتب اسلام يك مكتب مادى نيست، يك مكتب مادى معنوى است. ماديت را در پناه معنويت اسلام قبول دارد، معنويات، اخلاق، تهذيب نفس. اسلام براى تهذيب انسان آمده‌است، براى انسان سازى‌

[1] - نهج البلاغه، خطبه 3

[2] - امام خمينى، كتاب ولايت فقيه، ص 38