است كه مبناى كار ماست و بايد به آن توجه
داشته باشيد.[1]
استعمارگران به دست عمال سياسى خود، كه بر مردم مسلط شدهاند، نظامات اقتصادى
ظالمانهاى را تحميل كردهاند؛ و بر اثر آن مردم به دو دسته تقسيم شدهاند: ظالم و
مظلوم. در يك طرف، صدها ميليون مسلمان گرسنه و محروم از بهداشت و فرهنگ قرار
گرفتهاست. و در طرف ديگر، اقليتهايى از افراد ثروتمند و صاحب قدرت سياسى، كه عياش
و هرزه گرد و فاسدند. مردم گرسنه و محروم كوشش مىكنند كه خود را از ظلم حكام
غارتگر نجات بدهند، تا زندگى بهترى پيدا كنند، و اين كوشش ادامه دارد؛ لكن
اقليتهاى حاكم و دستگاههاى حكومتى جائر مانع آنهاست. ما وظيفه داريم مردم مظلوم و
محروم را نجات دهيم. ما وظيفه داريم پشتيبان مظلومين و دشمن ظالمين باشيم. همين
وظيفه است كه امير المؤمنين (عليه السلام) در وصيت معروف به دو فرزند بزرگوارش
تذكر مىدهد و مىفرمايد: «وَ كُونَا لِلظَّالِمِ
خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْنا.»[2]
علماى اسلام موظفند با انحصارطلبى و استفادههاى نامشروع ستمگران مبارزه كنند؛ و
نگذارند عده كثيرى گرسنه و محروم باشند، و در كنار آنها ستمگران غارتگر و حرامخوار
در ناز و نعمت به سر ببرند. امير المؤمنين (عليه السلام) مىفرمايد من حكومت را به
اين علت قبول كردم كه خداوند تبارك و تعالى از علماى اسلام تعهد گرفته و آنها را
ملزم كرده كه در مقابل پرخورى و غارتگرى ستمگران و گرسنگى و محروميت ستمديدگان
ساكت ننشينند و بيكار نايستند: «أما وَ الَّذى فَلَقَ
الْحَبَّهَ وَ بَرَأَ النَّسَمَهَ، لَوْ لا حُضُورُ الْحاضِرِ وَ قِيامُ
الْحُجَّهِ بِوُجُودِ النّاصِرِ وَ ما أَخَذَ اللَّهُ عَلَى الْعُلَماءِ أَنْ لا
يُقارُّوا عَلى كِظَّهِ ظالِمٍ وَ لا سَغَبِ مَظْلُومٍ، لأَلْقَيْتُ حَبْلَها
[1] - بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار« هيأت دولت» در
آغاز كار دورهى دوم رياست جمهورى آقاى« هاشمى رفسنجانى» 3/ 6/ 1372
[2] - با ستمكار در پيكار باشيد و ستمديده را يار.( نهج
البلاغه، خطبه 47)