ثروت و پول و سرمايه به نفع خود گردآورى مى‌كند و آنها را در راه به دست آوردن دوباره‌ى قدرت مصرف مى‌كند. دمكراسيهاى امروز دنيا بر پايه‌ى تبليغات دروغ و فريبنده و مسحور كردن چشمها و دلهاست. امروز در دنيا هرجا شعار دمكراسى مى‌دهند، شما ببينيد براى تبليغات كانديداهاى رياست جمهورى و يا نمايندگان مجلس چه كار مى‌كنند! پول خرج مى‌كنند. دمكراسى در پنجه‌ى اقتدار پول اسير است. مردم‌سالارى امام زمان- يعنى مردم‌سالارى دينى- با اين روش، به‌كلّى متفاوت است.

1- 1. در ايجاد حكومت (گزينش بر اساس ضوابط و بيعت)

هر كسى، هر جمعيتى، هر اجتماعى حق اولى‌اش اين است كه خودش انتخاب بكند يك چيزى را كه راجع به مقدرات مملكت خودش است.[1] امير المؤمنين (عليه السلام) مى‌فرمايد: «... وَ الَّذى فَلَقَ الْحَبَّهَ وَ بَرَأَ النَّسَمَهَ، لَوْ لا حُضُورُ الْحاضِرِ وَ قِيامُ الْحُجَّهِ بِوُجُودِ النّاصِرِ وَ ما أَخَذَ اللَّهُ عَلَى الْعُلَماءِ أَنْ لا يُقارُّوا عَلى كِظَّهِ ظالِمٍ وَ لا سَغَبِ مَظْلُومٍ، لأَلْقَيْتُ حَبْلَها عَلى غارِبِها وَ لَسَقَيْتُ آخِرَها بِكَأْسِ أَوَّلِها؛ وَ لَأَلْفَيْتُمْ دُنْياكُمْ هذِه ازْهَدَ عِنْدى مِنْ عَفْطَهِ عَنْزٍ»؛[2] سوگند به آنكه بذر را بشكافت و جان را بيافريد، اگر حضور يافتن بيعت كنندگان نبود و حجت بر لزوم تصدى من با وجود يافتن نيروى مددكار تمام نمى‌شد ... زمام حكومت را رها مى‌ساختم و از پى آن نمى‌گشتم.[3] قانون و اجرا بايستى با معيارهاى خدايى و با مقررات الهى باشد؛ يعنى با احكام اسلامى يا با احكام مشخص يا با كليات و آنچه كه از اسلام دانسته شده و فهميده شده‌است، منطبق باشد و معارض نباشد. افرادى هم كه‌

[1] - صحيفه امام، ج 4، ص 492

[2] - نهج البلاغه، خطبه 3

[3] - امام خمينى، كتاب ولايت فقيه، ص 38