أنا اتيك به قبل أن تقوم من مقامك و إنى عليه لقوىّ أمين.[1] «پيش از آنكه تو از جاى خود برخيزى (مجلس به پايان رسد) من آن را مى‌آورم و من بر اين كار توانا و امينم».

فرد ديگرى كه مفسران نام او را «آصف بن برخيا» وزير سليمان و خواهرزاده او مى‌دانند، اعلام كرد كه در يك چشم بهم زدن مى‌تواند آن را بياورد، چنانكه خداوند مى‌فرمايد:

قال الّذى عنده علم من الكتاب أنا اتيك به قبل أن يرتدّ إليك طرفك فلمّا رءاه مستقرّا عنده قال هذا من فضل ربى ....[2] «كسى‌كه نزد او دانشى از كتاب بود (حقيقت اين كتاب چيست؟ بايد درباره آن در جايى ديگر گفتگو كرد)، چنين گفت: پيش از آنكه تو چشم برهم بزنى، من آن را در اين مجلس حاضر مى‌كنم. ناگهان سليمان تخت را در برابر خود حاضر ديد و گفت: اين نعمتى است از جانب خدا بر من».

بايد در مفاد اين آيات دقت كنيم تا ببينيم عامل اين كارهاى خارق العاده (احضار «تخت بلقيس» از فرسنگهاى دور از مجلس‌

[1] - نمل/ 39.

[2] - نمل/ 40.