29. معناى وحدت حوزه و دانشگاه‌

وحدت حوزه و دانشگاه، يعنى وحدت در هدف. هدف اين است كه همه به سمت ايجاد يك جامعه اسلامى پيشرفته مستقل، جامعه امام، جامعه پيشاهنگ، جامعه الگو، ملت شاهد- ملتى كه مردم دنيا با نگاه به او جرأت پيدا كنند، تا فكر تحول را در ذهن خودشان بگذرانند و در عملشان پياده كنند- حركت نمايند.

در راه ايجاد چنين كشور و جامعه و ملتى، علاجى جز اين نيست كه دانشجو و طلبه، حوزه و دانشگاه، روحانى و روشنفكرِ تحصيلكرده، در كنار هم، دوش‌به‌دوش هم و با هم، به سمت يك هدف حركت كنند؛ بدون اين نمى‌شود. او متدين است، و اين آگاه به مسائل جهان و مسائل روز.[1]

30. وحدت حوزه و دانشگاه، يعنى حركت پا به پاى علم و دين‌

در نظام اسلامى، علم و دين پابه‌پا بايد حركت كند. وحدت حوزه و دانشگاه، يعنى اين. وحدت حوزه و دانشگاه، معنايش اين نيست كه حتماً بايستى تخصص‌هاى حوزه‌اى در دانشگاه و تخصص‌هاى دانشگاهى در حوزه دنبال بشود. نه، لزومى ندارد. اگر حوزه و دانشگاه به هم وصل و خوشبين باشند و به هم كمك بكنند و با يكديگر همكارى نمايند، دو شعبه از يك مؤسسه علم و دين هستند. مؤسسه علم و دين، يك مؤسسه است و علم و دين باهمند. اين مؤسسه، دو شعبه دارد: يك شعبه، حوزه‌هاى علميه و شعبه ديگر، دانشگاه‌ها هستند؛ اما بايد با هم مرتبط و خوشبين باشند، با هم كار كنند، از هم جدا نشوند و از يكديگر استفاده كنند. علومى را كه امروز حوزه‌هاى علميه مى‌خواهند فرا بگيرند، دانشگاهى‌ها به آن‌ها تعليم بدهند. دين و معرفت دينى را هم كه دانشگاهى‌ها احتياج دارند، علماى حوزه به آن‌ها تعليم بدهند. سرّ حضور نمايندگان روحانى در دانشگاه‌ها، همين است. چه قدر خوب است كه اين‌

[1] - بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار با جمع كثيرى از طلاب حوزه‌هاى علميه و دانشجويان دانشگاه‌ها، 28/ 9/ 1369