و ايمان دينى مطرح است. اگر شما جوانان عزيز با مسائل جهان آشنا باشيد، اين را به روشنى در مى‌يابيد. اينكه من اصرار دارم محيط دانشگاه، محيط آگاهى و هوشيارى و كار و ذهنيت سياسى باشد، براى اين است كه دانشجو بايد از جريان‌هاى موجود جهانى مطلع باشد و شما به خاطر خصوصيت جوانى، راحت‌تر مى‌توانيد عمق آن جريانات را حس كنيد.[1]

22. محيط دانشگاه بايد سياسى باشد، يعنى چه؟

بايد محيط دانشگاه، محيط سياسى باشد. محيط سياسى يعنى چه؟ يعنى درس نخوانند و شعار سياسى بدهند؟! «يعنى زنده‌باد»، «مرده‌باد» كنند؟! بگويند فلان رئيس دانشگاه، فلان كس يا فلان چيز را نمى‌خواهيم و فلان چيز را مى‌خواهيم؟! آيا معنايش اين است؟! نخير! سياسى بودن يعنى دانشجو از آنچه كه در جهان و در كشور خودش مى‌گذرد، آگاه باشد، بينش داشته باشد. اگر اين نشد ممكن است فردى به حدّ اعلاى علم هم برسد، خيلى هم متدين باشد، اما دشمن او را به قيمت بسيار ارزانى بخرد! او را زير بال خودش بگيرد.

در دوران رژيم طاغوت، اساتيدى داشتيم متخصّص، متديّن و خوب. اما چون فهم سياسى نداشتند، به راحتى در اختيار هدف‌هاى آن رژيم قرار مى‌گرفتند، بدون آنكه خودشان بدانند. دانشجوها را هم به سمتى مى‌كشاندند كه آن رژيم مى‌خواست. كسانى داشتيم كه عالم و متديّن بودند؛ ولى نداشتن فهم و آگاهى و شعور سياسى، موجب شد كه جزو يكى از مهره‌هاى همان رژيم فاسد و ضدّ دينْ بشوند. پس، دانشجو بايستى آگاهى و فهم و درك سياسى داشته باشد، مباحث سياسى را بداند؛ آنچه در جهان مى‌گذرد، بداند.

امروز جمهورى اسلامى، از يك دولتِ مردمىِ صددرصد وابسته به مردم خودش برخوردار است. خوب، اين دولتْ چه كارى مى‌كند؟ در مسائل سياسى‌

[1] - بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار با جمعى از تشكّل‌هاى دانشجوئى كشور در قم، 18/ 9/ 1374