مى‌خواهد سر به تن اين نظام نباشد، اصلًا اعتقادى به اسلام ندارد، يا اسلام را مسخره مى‌كند، يا حزب‌اللّهى‌ها را مسخره مى‌كند، يا دانشجوى مؤمن را مسخره مى‌كند، اين شخص در رأس كارها بيايد. نه، دستش را بگيريد، كنار بگذاريد. مى‌خواهد بيايد سر كلاس‌هاى ما درس بدهد، حرفى نداريم. هر معلمى بيايد درس بدهد، ما قبول داريم. ما از علم همه كس استفاده مى‌كنيم؛ ولو كسى كه ما را قبول نداشته باشد. علمش را بگويد، ما با كمال تواضع مى‌نشينيم و از علم او استفاده مى‌كنيم، نظام از علم او استفاده مى‌كند؛ اما آن جايى كه بناست در اداره امور دانشگاه تعيين‌كننده باشد، ابداً. اگر كسى به يك دختر چادرى يا باحجاب، با نظر تحقير نگاه مى‌كند، تحقيرش كنيد؛ ملاحظه نكنيد. اگر كسى به جوان حزب‌اللهى كه ريش دارد، با نظر تحقير نگاه مى‌كند و دورش مى‌كند (حالا اگر اين گزارش‌هايى كه گاهى از گوشه و كنار به ما رسيده، راست باشد. اگر راست نيست، كه هيچ) اين را تحقيرش كنيد.[1]

5. بايد در دانشگاه، دين و روحيه انقلابى و بيزارى از وابستگى را مورد توجه قرار دهيم‌

اگر دانشگاه جايى شد كه كسى كه از آنجا صادر و خارج مى‌شود نه نسبت به انقلاب حساس باشد، نه نسبت به دين حساس باشد، نه نسبت به كشور حساس باشد، نه نسبت به استقلال ملى و آرزوهاى بزرگ ملى حساس باشد، اين دانشگاه هرچه هم از لحاظ علمى والا باشد، ارزشى نخواهد داشت؛ زيرا محصول اين دانشگاه، راحت در اختيار سياست‌هاى مختلف قرار خواهد گرفت.

اين مطلب، برنامه ما را در مورد دانشگاه بايد مشخص بكند. يعنى ما بايستى در دانشگاه، دين و روحيه انقلابى و بيزارى از وابستگى ملى را مورد توجه قرار

[1] - بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار با وزير بهداشت، درمان و آموزش پزشكى و رؤساى دانشگاه‌هاى علوم پزشكى كشور، 1/ 8/ 1369