اين، يك واقعيت است. دانشگاه كه قوام اصلى آن به استاد و دانشجوست، حقيقتاً پايه‌اى براى آينده كشور محسوب مى‌شود.[1]

3. انتظار جامعه امروز ما از دانشگاه‌

بايد مغزهاى متفكر استاد و دانشجوى ما بسيارى از مفاهيم حقوقى، اجتماعى و سياسى را كه شكل و قالب غربى آن‌ها در نظر بعضى مثل وحى مُنزل است و نمى‌شود درباره‌اش اندك تشكيكى كرد، در كارگاه‌هاى تحقيقاتى عظيم علوم مختلف حلاجى كنند؛ روى آن‌ها سؤال بگذارند؛ اين جزميت‌ها را بشكنند و راه‌هاى تازه‌اى پيدا كنند؛ هم خودشان استفاده كنند، هم به بشريت پيشنهاد كنند؛ امروز كشور ما محتاج اين است؛ امروز انتظار كشور ما از دانشگاه اين است. دانشگاه بايد بتواند يك جنبش نرم‌افزارى همه‌جانبه و عميق در اختيار اين كشور و اين ملت بگذارد تا آن كسانى كه اهل كار و تلاش هستند، با پيشنهادها و با قالب‌ها و نوآورى‌هاى علمى خودى بتوانند بناى حقيقى يك جامعه آباد و عادلانه مبتنى بر تفكرات و ارزش‌هاى اسلامى را بالا ببرند؛ امروز كشور ما از دانشگاه اين را مى‌خواهد.[2]

4. رياست دانشگاه‌ها بايد رياست علمى باشد، علم با عمل و اعتقاد

من يك وقت در چند سال قبل از اين حرفى زدم كه بعضى‌ها هم جنجال كردند. گفتم كه رياست دانشگاه‌ها بايد رياست علمى باشد- الان هم اعتقادم همين است- يعنى آن كسى كه در رأس دانشگاه‌هاست، بايد از لحاظ علمى هم طورى باشد كه كسانى كه آنجا هستند، اين فرد را به عنوان رئيس قبول داشته باشند؛ اما علمِ با عمل، علمِ با اعتقاد. طورى نباشد كه آدم بى‌اعتقادى كه‌

[1] - بيانات رهبر معظم انقلاب در مراسم بيعت جمع كثيرى از دانشجويان و دانشگاهيان، 23/ 3/ 1368

[2] - بيانات رهبر معظم انقلاب در جمع دانشجويان و اساتيد دانشگاه صنعتى امير كبير، 9/ 12/ 1379