درس هشتم: نماز و سعى در مركز وحى‌

قال‌اللّه تعالى:

واتخذوا من مقام ابراهيم مصلى‌

اكنون در اين ميدان عشق‌بازى پس از گرديدن و چرخيدن بر گرد شمع معشوق با بال و پرى سوخته بر كنار آن شمع بر زمين مى‌افتى و او را سجده مى‌كنى، كه نشانه كمال عشق است.

حال كه از گرداب طواف سر برآوردى، در كنار مقام ابراهيم بيا. ابراهيم بانى كعبه، معمار خانه، عاشق واله و شيدا. وقتى ابراهيم را به ياد مى‌آورى؛ توحيد را، رنج و تحمل آوارگى در راه خدا را و در يك كلمه، اخلاص را به ياد مى‌آورى. كسى كه خدا به او سلام مى‌دهد: «سلامٌ على ابراهيم». اينكه در كنار خانه‌اش يادى از ابراهيم قرار داده، بدين خاطر است كه ابراهيم را الگو قرار بدهى، ابراهيم‌وار زندگى كنى و معمار كعبه ايمان باشى.

اكنون نماز، اما در پشت مقام ابراهيم و در مقابل اقتدا به امام هدايت كه خدايش فرمود: «انى جاعلك للناس اماما».[1]

[1] - بقره، آيه 124.