غرب، مبادى ايده مردم‌سالارى بيشتر به دولت شهرهاى يونان باستان مرتبط شده است، كه در قرن پنجم قبل از ميلاد، توسعه‌يافته و به عنوان ايده سامان‌دهنده حاكميت مطرح گرديد. اما با اين حال، هرگز از سوى دانشمندان نامى آن روزگار مقبول واقع نشد و در نهايت با ورود فاتحان مقدونى به آتن برچيده و تا حدود بيست قرن بعد از آن، به دست فراموشى سپرده شد و در اين مدت، حاكمان مستبد عنان مطلق حاكميت‌ها را در اختيار گرفتند.

4. دموكراسى هرچند از حيث لغوى به حكومت مردم معنا مى‌شود؛ اما به دليل ابهام‌هاى واژه مردم، حكومت و تركيب آن دو، نمى‌توان مراد شفاف واضحى به عنوان مفهوم لغوى براى آن ارائه كرد.

5. در مورد مراد اصطلاحى، نيز تبيين‌هاى مختلفى صورت‌گرفته كه در ذيل هشت محور مى‌توان آنها را مورد بررسى قرار داد؛ ولى در هر حال در تمام اين بيانات به نوعى تلاش شده است تا به خواست و اراده مردم تأكيد و از آن در نيل به اهداف مختلف بهره‌بردارى شود.

6. پيوند عينى حاكميت اراده خداوند با تثبيت حكومت‌هاى استبدادى در غرب قرون وسطايى، عامل مؤثر در طرح ايده مردم‌سالارى در تحولات رنسانس و بعد از آن مى‌باشد كه نتيجه‌اى جز رويكرد همه‌جانبه به دموكراسى و روى‌گرداندن از حكومت دينى و يافتن انگيزه‌اى به ظاهر قابل توجيه عدم توجه به معيارهاى ثابت و حقايق غير قابل تحول، به خصوص توصيه‌هاى وحيانى، در پى نداشت.