حكومت در طول قرن ششم قبل از ميلاد، كه در برانگيختن رويكرد آتنى‌ها به ايده دموكراتيك حاكميت دخيل بوده است.

دوم، اصلاحات اقتصادى و تدوين قانون اساسى جديد، كه توسط سولون‌[1] صورت گرفت و براساس آن، براى مردم عادّى از پايين‌ترين طبقات تا بالاترين طبقه، براى قانون‌گذارى حق رأى داده شد.[2] البته توجه به اين نكته ضرورى است كه شمار بيشتر ساكنان آتن براى مشاركت در فعّاليت‌هاى رسمى، واچد صلاحيت شناخته نمى‌شدند؛ از جمله اين افراد، مهاجرانى بودند كه خانواده‌هاى آنان از چند نسل قبل در «آتن» اقامت گزيده بودند و هرگز مسئوليت‌هاى سياسى و اجتماعى به ايشان واگذار نمى‌شد؛ اما شايد بزرگ‌ترين گروهى كه از فعاليت‌هاى سياسى كنار گذاشته شده بودند، بردگانى بودند كه به طور معمول از آنان در فعاليت‌هاى گوناگون بهره‌كشى مى‌گرديد كه تخمين زده مى‌شود، نسبت بردگان به شهروندان آزاد، در آتن دوران «پريكليس» (429- 461 ق. م) دست‌كم (3) به (2) بوده است. گروه عمده ديگر، زنان و شهروندان كمتر از بيست سال بودند كه از حق رأى و داوطلب شدن براى تصدّى مشاغل دولتى محروم بودند و تنها بيست درصد مردان تبعه اصلى مى‌توانستند در فعاليت‌هاى سياسى، شركت داشته باشند.[3] ازاين‌رو مى‌توان اذعان كرد كه نظام سياسى‌

[1] -« سولون»noloS ( 558- 638 ق. م) از حكماى هفت‌گانه يونان باستان است كه به عنوان يكى از بزرگ‌ترين قانون‌گذاران آتن نام گرفته است. وى اصلاحات بزرگى را در زمينه‌هاى اقتصادى و قانون اساسى معمول ساخت. اصلاحات وى موجب خشم پاره‌اى افراد شده و وى را مجبور به هجرت كردند و در سال 558 در هشتاد سالگى بمرد؛ رضا بهشتى معزّ، درآمدى نظرى بر تاريخ دموكراسى، ص 16.

[2] - ر. ك: سى. إ. ليدز، مقدمه‌اى بر علم سياست، ترجمه منصور رحمانى و هادى خزاعى، ص 79؛ همو، دموكراسى، ص 32؛ همو، درآمدى نظرى بر تاريخ دموكراسى، ص 21.

[3] - ر. ك: ديويد هيلد، مدل‌هاى دموكراسى، ترجمه عباس مخبر، ص 43؛ عباسعلى صحافيان، آشنايى با دموكراسى، ص 8؛ مقدمه‌اى بر علم سياست، ص 79.