آنان‌[1]، صداقت و پرهيز از نيرنگ و فريب‌[2]، افزايش كارايى و پرهيز از تشريفات و تجمّل‌گرايى‌[3]، پرهيز از همسويى با خواصّ‌[4]، حسن خلق‌[5]، شرح صدر[6]، سخت‌گيرى بر خود با نزديكان در استفاده از امكانات حكومتى‌[7]، يك‌سان‌نگرى به اقشار جامعه‌[8]، حاكميّت قانون براى همه‌[9]، تطابق گفتار و كردار[10]، پرهيز از منّت و غلوّ و خلف‌وعده‌[11]، ايثار و فداكارى‌[12]، پرهيز از خودرايى‌[13]، تواضع و فروتنى‌[14]، رسيدگى به محرومان‌[15]، تلاش براى رفاه عامّه‌[16]، فقرزدايى‌[17]، آبادگرى،[18] پرهيز از بدعت‌هاى ناروا[19]، پرهيز از رشوه‌خوارى‌[20]، پرهيز از اسراف و

[1] - همان، نامه 53 و 67.

[2] - همان، خطبه 108 و 200.

[3] - همان، نامه 53.

[4] - همان.

[5] - همان، نامه 76.

[6] - همان، نامه 53 و 69؛ حكمت 176.

[7] - شرح نهج البلاغة ابن الحديد، ج 11، ص 253؛ نهج البلاغه، خطبه 110؛ همان، نامه 45.

[8] - همان، نامه 27.

[9] - همان، نامه 53.

[10] - همان، نامه 26.

[11] - همان، نامه 53.

[12] - همان، خطبه 74.

[13] - همان، نامه 53؛ همان، خطبه 30.

[14] - همان، نامه 27.

[15] - همان، نامه 53.

[16] - همو، موسوعة الامام على بن ابى طالب عليه السّلام، ج 4، ص 204؛ نهج البلاغه، نامه 53.

[17] - شيخ طوسى، تهذيب الأحكام، ج 6، ص 293.

[18] - نهج البلاغه، نامه 53.

[19] - همان، خطبه 164؛ همان، نامه 53.

[20] - همان، خطبه 131.