1. رفتار سياسى سياستمداران و احزاب در نيم قرن اخير موجب شكل‌گيرى اين تلقى گرديده است. لذا مفهوم ياد شده و نظريه‌هاى مربوط به آن نسبت به عمل سياسى، «پسينى» است.

2. از آنجا كه شيوه‌ها و مكانيزم‌هاى اجرايى ارتباط تنگاتنگى با شالوده‌هاى فكرى و غايات سياسى دارند، مى‌بايست در اقتباس روش‌ها و انتقال روش از فرهنگى به فرهنگ ديگر دقّت‌هاى لازم را مبذول داشت.

1- 3. دمكراسى به مثابه شكل حكومت‌

برخى نويسندگان دمكراسى را شكلى از حكومت مى‌دانند كه به تفكيك از حكومت‌هاى فردى و يا گروهى دلالت دارد و مردم در آن فرمان مى‌رانند. در حقيقت جوهره اين نگرش به دمكراسى، مشاركت مردمى در تصميمات سياسى است و ايدئولوژى و شيوه در آن مطرح نيست.

طبيعى است اين نگرش به دمكراسى در چارچوب‌هاى مختلف فرهنگى و فلسفه‌هاى سياسى قابل اجرا مى‌باشد.

2. گذار دمكراسى از يونان باستان تا عصر جديد

مفهوم دمكراسى را مى‌توان از ديرباز در آثار فلاسفه و نويسندگان يونان ملاحظه كرد.

در يونان باستان، حكومت مبتنى بر دمكراسى وجود داشت و براساس قانون اساسى آن روز آتن هر شهروند كه به سن 20 سالگى مى‌رسيد حق شركت در شوراى شهر را داشت. هم‌زمان با يونان، انديشه دمكراسى در مشرق زمين، يعنى هند و چين باستان نيز