دشمنان خدا كه دشمنان خلق نيز هستند و ستيز مداوم با ايشان و هوشيارى در برابر توطئه‌هاى آنان و به دوستى نگرفتن و عدم وابستگى و كمك نگرفتن از آنان، از جمله مسائلى است كه قرآن در ده‌ها آيه، به چندين گونه آن را مطرح نموده، آگاهى لازم در اين زمينه‌ها را شرط ايمان واقعى شمرده و آن را عاملى تعيين‌كننده در حيات سياسى جامعه اسلامى برشمرده است. از طرفى، اسلام افزايش عدّه و عدّه بيشتر را براى ترساندن دشمنان اسلام و آسيب رسانان به امنيت جامعه اسلامى لازم مى‌داند. براى نمونه، برخى از اين آيات در زير مى‌آيد:

وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّكُمْ وَ آخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ لا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ؛ 80

و هرچه در توان داريد از نيروها و اسب‌هاى آماده بسيج كنيد، تا با اين [تداركات‌] دشمن خدا و دشمن خودتان و [دشمنان‌] ديگرى را جز ايشان- كه شما نمى‌شناسيدشان و خدا آنان را مى‌شناسد- بترسانيد.

هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ؛ 81

آنهايند [منافقان‌] دشمنان شما، در برابر آنان هشيار باشيد.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِياءَ؛ 82

مردم باايمان، دشمنان مرا و دشمنان خودتان را دوست نگيريد.

بايد پذيرفت كه جهاد از واژه‌هاى نام‌آشناى قرآنى است كه شرط اساسى ايمان و تنعم در بهشت جاودان و ميزان و معيار درجه‌بندى امتيازات در جامعه اسلامى معرفى شده است. جهاد اگرچه در راه خدا انجام مى‌گيرد، نفع آن در حيات سياسى به خود مؤمن و جامعه اسلامى و تضمين سلامت و امنيت آن برمى‌گردد:

الَّذِينَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولئِكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ؛ 83

آنها كه مهاجرت مى‌كنند و در راه خدا پيكارگرند اميد به رحمت خدا دارند.

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتابُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ؛ 84