به حساب نمى‌آورند.

در گذشته، سردمداران رژيم، مردم را خدمتكارهاى خودشان به حساب مى‌آوردند. وقتى انسان شرحِ حالِ پادشاهان را مى‌خواند، عرق شرم برجبينش مى‌نشيند؛ كه چقدر آنها زشت و پست بودند، و چطور مردم را تحقير مى‌كردند! اين‌هم ديدگاهى ديگر.

ميدان كار و دانش‌

امروز كه به جامعه‌ى خود نگاه مى‌كنيم، مى‌بينيم بعد از دو- سه قرن، كه ما را از لحاظ علمى، عقب نگهداشتند، آزادى هست، استقلال هست، استعداد طبيعى و تشويق از طرف مسئولين براى درس خواندن هست. البته مشكلات ريز و درشت هم هست. كجاست كه مشكلى نباشد؟ بالأخره، هر جا مشكلى وجود دارد. اساس كار، فضاى تشويق كننده‌ى علم است. امروز، بحمدالله، در سراسر اين كشور، دانشگاه وجود دارد. در ياسوج، دانشگاه هست. در گچساران، دانشگاه هست. حتى در بخشهاى دورافتاده‌ى كشور هم، دانشگاه احداث شده است؛ دانشگاه دولتى، دانشگاه‌آزاد، دانشگاه پيام‌نور، و مؤسسات گوناگون آموزشى. فضا، فضاى علم، و ميدان، ميدان كار است؛ و همه هم روبه‌رشد. يعنى يك سياست زودگذر و يك تاكتيك نيست. كشور ما هم، از لحاظ نسل، جوان است. يك كشورِ جوان و داراى جوانان زياد. در اين بين، تكليفِ شما جوانها چيست؟ روى اين نكته، بايد خيلى فكر كنيد.

بركات علم‌

جوانها امروز بايد سه نكته‌ى را، حتماً، دنبال كنند. يكى از آن سه نكته، تحصيل علم است. عزيزان من! از تحصيل علم، ذرّه‌اى فروگذار نكنيد؛ و آن‌را قدر بدانيد. علم مى‌تواند زندگى شخص شما، ملت شما و جهان را، به شكل مطلوب، بسازد؛ همان‌طوركه مى‌تواند جهان را ويران كند. علمِ پيشرفته‌ى غرب، متأسفانه، همين كار را كرد، و دنيا را به شكل‌هاى گوناگونى، به ويرانى كشيد. البته، سرعت و سهولت و زيبايى و امثال آن را براى بشر آورد و آسايشهايى را به او داد؛ اما از آن طرف، فضا را آلوده كرد: بمب اتم به وجود آورد، مواد سمى را در داخل هوايى كه استنشاق مى‌كنند، آبى كه مى‌نوشند و فضايى كه در آن زندگى مى‌كنند، تزريق كرد. بيمارى‌هاى ناشناخته‌اى به وجود آورد، و باز هم به وجود خواهد آورد.