داشته، حضور آمريكا در آن براى كنترل روسيه- كه همچنان براى غرب خطرناك شمرده مى‌شود- ازيك‌سو و دستيابى به بازارها و منابع نفت و گاز منطقه ازسوى‌ديگر، حائز اهميت است. افزون بر آن، اوكراين مركز عبور لوله‌هاى نفت و گاز روسيه و درياى خزر است كه براى شركت‌هاى نفتى آمريكايى مسئله مهمى است.

بنابراين، آمريكايى‌ها براى دستيابى به اهداف خود به‌شدت در اوكراين تلاش كردند كه به نقل از نيويورك‌تايمز: «انقلاب نارنجى اوكراين از مدت‌ها پيش تدارك ديده شده بود. دولت بوش دست‌كم 65 ميليون دلار براى اين انقلابِ سازمان‌دهى شده، خرج كرد».[1]

گزارش‌هاى بسيار ديگرى نيز در دست است كه بيانگر كمك‌هاى گسترده مالى سازمان‌هاى ظاهراً خصوصى آمريكايى به پروژه براندازى در اوكراين است؛ ازجمله هزينه كردن 340 هزار دلار توسط مؤسسه‌هاى وابسته به «بنياد ملى براى دموكراسى»؛[2] يعنى، «مؤسسه بين‌المللى جمهورى‌خواه»، «مؤسسه دموكراتيك ملى براى امور بين‌المللى»، «مركز بين‌المللى بنگاه‌هاى خصوصى» و «مركز آمريكايى براى كار بين‌المللى».[3] حتى نيكلاس برنز، معاون سياسى وزارت خارجه آمريكا به كمك مالى اين كشور به گروه‌هاى مخالف در گرجستان و اوكراين اشاره نموده است.[4]

به‌جز كمك‌هاى مالى، بايد از نقش مستقيم سفراى غربى، به‌ويژه سفير آمريكا در كِيِف در ناآرامى‌ها و حمايت گسترده تبليغاتى غرب از مخالفان، ياد كرد. اتحاديه اروپايى پياپى تأكيد مى‌كرد كه نتيجه انتخابات بر پيشرفت اوكراين و ثبات اروپا تأثير دارد و رسانه‌هاى غربى به تمجيد از شخصيت و ديدگاه‌هاى ليبرالى يوشچنكو مى‌پرداختند؛ و هرگونه تظاهرات در طرف‌دارى از او و سخنرانى‌هاى وى را به‌طور زنده پخش مى‌كردند. همچنين شخصيت‌هاى سياسى غربى بارها با او ملاقات كرده، از وى طرف‌دارى مى‌كردند. شبكه‌هاى تلويزيونى‌

[1]. قادرى،« نمايندگان دفتر تحكيم وحدت در راهروهاى كنگره آمريكا».

[2].National Endowment for Democracy .

[3]. خودوفسكى، انقلاب نارنجى اوكراين؛Julia ,A .Corwin ,5002 .

[4]. نامور،« سياست از نگاه دوم».