قرارداد تا شرايط را براى «انقلاب گل رز» فراهم كند. اين بنياد يك ايستگاه تلويزيونى نيز در اختيار «جنبش كمارا» قرار داد.

به‌جز بنياد سورس، تعداد ديگرى از مؤسسات آمريكايى كه از بودجه فدرال بهره مى‌گيرند نيز، در اين حركت نقش داشتند.[1]

نقش اتحاديه اروپايى و مؤسسات مالى اروپا نيز در «انقلاب گل رز گرجستان» ديده مى‌شد؛ به‌ويژه كه 427 نماينده از سازمان امنيت و همكارى اروپا بر انتخابات پارلمانى گرجستان نظارت مى‌كردند و اروپايى‌ها همواره بر تمايل خود به گسترش دموكراسى غربى در كشورهاى همسايه تأكيد مى‌كنند.

نكته پايانى دراين‌باره اينكه، فدراسيون روسيه در زمان وقوع حركت مزبور در موضعى نبود كه بتواند در جلوگيرى از پيروزى آن نقش فعالى داشته باشد؛ بنابراين، براى دستيابى به منافع كوتاه‌مدت جهانى خود توسط غربى‌ها، از شوارد نادزه خواست استعفا داده و از نيروهاى نظامى براى سركوبى تظاهرات بهره‌گيرى نكند.

دو. انقلاب نارنجى اوكراين‌

در مرحله نخست انتخابات رياست جمهورى اوكراين در اكتبر 2004 م، هيچ‌يك از نامزدها نتوانستند حد نصاب لازم را كسب نمايند؛ بدين‌ترتيب، يانوكوويچ نخست‌وزير وقت و هوادار روسيه 88/ 39 درصد و ويكتور يوشچنكو هوادار و تحت حمايت غرب 22/ 39 درصد آرا را به‌دست آورده، به دور دوم انتخابات راه يافتند. در دور دوم انتخابات در 21 نوامبر، بنابر اعلام غيررسمى نتايج، مشخص شد كه يانوكوويچ با كسب 46/ 49 درصد آرا بر يوشچنكو كه 61/ 46 درصد را كسب كرده پيروز شده است. اما اين نتيجه ازسوى يوشچنكو و طرف‌دارانش پذيرفته نشد و آنها دولت را به هوادارى از يانوكويچ و تقلب در انتخابات متهم نمودند.

[1]. عسگرى،« نقش بازيگران خارجى در انقلاب‌هاى رنگى؛ مورد انقلاب در گرجستان»، فصلنامه مطالعات آسياى مركزى و قفقاز، ش 51، ص 103.