ويتنام، بر مبناى راهبرد دو ستونى نيكسون به ژاندارمى اين كشور گمارده شده بود. بدين‌ترتيب، وظيفه‌اى كه آمريكا براى رژيم محمدرضاشاه تعيين نموده بود، پاسدارى از منافع اين كشور و مجموعه غرب در منطقه، و جلوگيرى از ايجاد و گسترش حركت‌هاى ضدغربى بود.

در اين شرايط در خود ژاندارم- يعنى كشور راهبردى ايران- انقلاب اتفاق افتاد؛ اما نه يك انقلاب وابسته به بلوك مقابل، بلكه انقلابى مستقل و مخالف بازى سلطه‌گرانه شرق و غرب با آرمانى نوين و حاوى راهى جديد در اداره امور داخلى و روابط بين‌المللى. با توجه به مفاد و محتواى اين آرمان الهى- ازجمله استقلال واقعى از قدرت‌هاى بيگانه بر مبناى سياست نه شرقى نه غربى، توسعه سياسى در قالب نظام مردم‌سالارى دينى و توسعه علمى، فناورى و اقتصادى با تكيه بر برنامه‌هاى هدف‌دار و زمان‌دار و امكانات داخلى و برقرارى عدالت در روابط بين‌المللى- مشخص بود كه يك چالش بزرگ و بنيان‌برافكن براى قدرت‌هاى سلطه‌گر جهانى در راه است.

ب) ايران و امنيت ملى آمريكا پيش از انقلاب اسلامى‌

موقعيت و اهميت راهبردى ايران در مقاطع مختلف تاريخى باعث طمع كشورها و قدرت‌هاى بزرگ منطقه‌اى و جهانى براى نفوذ يا سلطه بر اين كشور بوده است. دلايل اين اهميت عبارت بود از:

1. قرار داشتن بر سر راه اروپا به شبه قاره هند كه مدت‌ها مورد منازعه دولت‌هاى انگليس، روسيه و فرانسه بود؛

2. وجود ذخاير عظيم انرژى در منطقه خليج‌فارس و در داخل مرزهاى كشور و قرار گرفتن ايران در سراسر سواحل شمالى خليج‌فارس و تنگه هرمز؛

3. همسايگى با اتحاد جماهير شوروى كه در زمان جنگ سرد براى صدور ايدئولوژى و انقلاب ماركسيستى تلاش مى‌كرد.[1]

[1]. ايران حدود 110 ميليارد بشكه ذخيره نفتى دارد كه 4/ 10 درصد از نفت جهان و 4/ 14 درصد از نفت منطقه است. همچنين ايران با داشتن حدود پانزده درصد از ذخاير گاز جهان دومين دارنده منابع گاز پس از روسيه در جهان است.( امير احمدى،« جايگاه استراتژيك ايران در بازار جهانى نفت»، اطلاعات سياسى- اقتصادى، ش 97 و 98، ص 82 و 83؛ مجتهدزاده، كشورها و مرزها در منطقه ژئوپلتيك، ص 53؛ حافظ نيا، خليج‌فارس و نقش استراتژيك تنگه هرمز، ص 105)