ديگر توان مداخله نظامى عليه حركت‌هاى انقلابى را در خود نمى‌ديد و نيكسون، رئيس‌جمهورى آمريكا در راهبرد جديدى كه به راهبرد دو ستونى- با ستون نظامى ايران و ستون مالى عربستان سعودى- مشهور شد، در مدت اندكى، قرارداد فروش ميلياردها دلار اسلحه با ايران را امضا و شاه ايران را ژاندارم خود در منطقه معرفى كرد.[1] در اين راستا، ايران به نيابت از آمريكا، شورشيان كمونيست ظفار در عمان را سركوب نمود.

وقوع انقلاب اسلامى ايران موجب تغيير راهبردهاى منطقه‌اى و جهانى دو ابرقدرت شد.

باتوجه به اينكه، انقلاب اسلامى در كشورى اتفاق افتاد كه حافظ منافع آمريكا در منطقه بود موجب ايجاد يك خلأ آشكار قدرت در منطقه شد. ضمناً خروج ايران از پيمان سنتو پس‌از پيروزى انقلاب، باعث فروپاشى آن گرديد و بدين‌وسيله بين پيمان‌هاى ناتو و سيتو فاصله افتاد.

وقوع انقلاب در كنار چاه‌هاى نفتى منطقه، بر اهميت اين رخداد مى‌افزود و به‌زودى در كشورهاى منطقه- كه مركز مسلمانان و به‌ويژه شيعيان جهان است- انعكاس يافت و هراس از وقوع تحولات مشابه ايران، جهان غرب و دولت‌هاى منطقه را فرا گرفت.

در اين شرايط، غرب و به‌ويژه آمريكا، براى جلوگيرى از گسترش حركت‌هاى انقلابى به كشورهاى ديگر و حفظ منافع بين‌المللى خود از راهبردها و روش‌هاى مختلف بهره بردند.

[1]. در مجموع، از سال 1950 تا زمان سقوط شاه، ايران قراردادهاى خريد تجهيزات و خدمات نظامى به ارزش حدود بيست ميليارد دلار با آمريكا امضا كرده بود. البته خريدهاى گران‌قيمت و پيشرفته بيشتر به بعد از گران شدن قيمت نفت برمى‌گردد. طبق گزارش كميته خارجى سناى آمريكا، بودجه دفاعى ايران از 880 ميليون دلار در سال 1349 ش/ 1970 م به 680/ 3 ميليون دلار در سال 1353 ش/ 1974 م و 9400 ميليون دلار در سال 1356 ش/ 1977 م جهش داشت.

Mossavar Rahmani, The Iranian Revolution and it's Theoritical Implecations, P. 011 111.

به نوشته يكى ديگر از منابع، ايران در سال‌هاى 1972 تا 1976 م به ترتيب: 1/ 519، 4/ 2157، 2/ 4373، 2021 و 7/ 1458 ميليون دلار از آمريكا اسلحه خريد.( سنجر، نفوذ آمريكا در ايران، ص 118)