پنج. تشكيل نظام جمهورى اسلامى‌

با پيروزى انقلاب اسلامى، امام با تكيه بر همراهى عمومى و رد خواسته‌هاى تعدادى از گروه‌هاى كوچك سياسى- كه در راه استقرار نظام اسلامى مانع‌تراشى مى‌كردند و فاقد پشتوانه مردمى و بعضاً وابسته به قدرت‌هاى بيرونى بودند- زمينه قانونى استقرار نظام جديد را فراهم آورد.

بدين‌ترتيب، ابتدا ايشان تشكيل نظام جديد را به رفراندوم عمومى گذاشت؛ سپس با فراهم آوردن شرايط تشكيل مجلس خبرگان تدوين قانون اساسى و تصويب اصول اين قانون، قانون اساسى جمهورى اسلامى ايران را نيز به آراى عمومى گذارد.

در نتيجه، نظامى نوين و اسلامى (جمهورى اسلامى) پديد آمد كه همه ساختارها و مقامات عالى‌رتبه آن، يعنى رهبرى، رئيس جمهور و نمايندگان مجلس و حتى برخى مسئولان پائين‌تر آن مانند نمايندگان شوراهاى شهرى و روستايى با رأى مستقيم مردم برگزيده مى‌شوند.

امام در عصر نظام‌هاى حكومتى دنيوى، با تشكيل نظام مردم‌سالارى دينى راه جديدى به ملت‌هاى مسلمان و جهانيان نشان داد كه ضمن اجراى فرامين الهى، بر نقش مردم در سياست تأكيد مى‌كند.

د) امام خمينى و حوادث پس از پيروزى انقلاب‌

امام در رويارويى با حوادث داخلى و خارجى بعد از پيروزى انقلاب نيز، تيزبينى، آينده‌نگرى واعتمادبه‌نفس فوق‌العاده‌اى از خود نشان داد كه راهگشاى حل مشكلات وسيع پس از پيروزى است.

در حوادث و تحولات داخلى، امام با پشتوانه مردمى به حل مشكلات پيش‌آمده پرداخت و نظام را تثبيت نمود. در مسائل خارجى نيز، اين توانايى ديده مى‌شود. ازجمله زمانى كه (31 شهريور 1359) صدام‌حسين با حمايت قدرت‌هاى جهانى با حمله هوايى به فرودگاه‌هاى كشور، جنگ عليه ايران را آغاز كرد، امام با اعتمادبه‌نفسى فوق‌العاده، وعده داد كه سيلى محكمى به صدام خواهد زد. صدام به‌زودى از پيروزى نااميد گرديد و تقريباً در تمام طول مدت جنگ براى پايان‌دادن به جنگ التماس مى‌كرد.