بوده، تمايل به وقوع انقلاب نداشتند.

بى‌شك، رابطه خاص مردم و رهبران مذهبى، ازجمله مرجعيت، و اعتماد مردم به علما به دليل‌هاى مختلفى مانند زندگى ساده و بدون تجمل و همراهى آنان با قشرهاى محروم، در بازگشت به خويشتن اقشار مختلف جامعه، نقش به‌سزايى داشته است.[1]

ج) عوامل پذيرش همگانى آرمان انقلاب اسلامى‌

به‌طوركلى، اين عوامل در پذيرش همگانى و فراگير شدن آرمان انقلاب اسلامى نقش داشتند:

1. بومى و درون‌زا بودن و پيوند آن با فرهنگ اسلامى- تاريخى مردم ايران؛

2. تلاش‌هاى گروه‌هاى اسلامى در زدودن شبهات پيش‌گفته از اذهان و طرح معناى‌

[1]. منابع متعددى به موضوع مزبور اشاره كرده‌اند، مثلًا بنگريد به:

Tajalli Tehrani, The Causes of Revolution: a Case Study of Iranian Revolution of 8791- 9791, PP. 63 04;

كه به مسئله پيوند مذهب و انقلاب ايران و اينكه چرا اين انقلاب چهره‌اى مذهبى گرفت پرداخته است.

صاحبى، انديشه اصلاحى در نهضت‌هاى اسلامى، ص 211، كه به نقش استقلال روحانيت شيعه از حكام در جذب توده‌هاى مردم اشاره نموده است.

كدى، ريشه‌هاى انقلاب ايران، ص 394- 392، كه محبوبيت امام خمينى را ناشى از مخالفت او با امپرياليسم آمريكا، اسرائيل و شوروى و پادشاهان به‌طوركلى و پهلوى‌ها به‌طور اخص، همراهى دائمى ايشان با نيازهاى طبقات محروم، جذبه روحانى شخص ايشان، زيركى سياسى امام و احترام عميق مذهبى پيروانش به او بيان نموده است.