مشغول تحصيل بودند؛ ميزان باسوادى همچنان پايين بود[1] و هنوز 68% بزرگسالان كشور بى‌سواد بوده، كمتر از چهل درصد كودكان، دوره دبستان را مى‌گذراندند.[2]

درحقيقت، ورود كشور ما پس از پيروزى انقلاب اسلامى، به‌ويژه بعد از ناكام گذاردن عراق در جنگ تحميلى پا به عرصه توسعه علمى فناورى گذارد. اكنون (1390) بيش از 8/ 3 ميليون دانشجو در 119 دانشگاه و مركز آموزش عالى دولتى، 295 دانشگاه و مؤسسه آموزش عالى غيرانتفاعى، 550 دانشگاه پيام‌نور، 385 دانشگاه آزاد اسلامى، 739 مركز آموزش عالى علمى- كاربردى، 274 مركز آموزش فنى- حرفه‌اى و تربيت معلم و 28 دانشكده و مركز آموزش عالى وابسته به دستگاه‌هاى اجرايى كشور در حال تحصيل‌اند.

نتيجه رشد آموزش عالى در كشور، پيشرفت‌هاى بزرگ در دانش‌ها و فناورى‌هاى برتر و گوناگون از هوافضا و انرژى هسته‌اى گرفته تا پزشكى، سلول‌هاى بنيادى، شبيه‌سازى حيوانات، نانو، ليزر، تسليحات نظامى، كالاهاى مصرفى، صنايع خودروسازى و غيره بوده است.

همچنين، ميزان باسوادى در كشور به عدد صددرصد نزديك مى‌شود و از نظر بهداشت عمومى، در سال‌هاى پس از پيروزى انقلاب اسلامى متوسط طول عمر ايرانيان حدود بيست سال افزايش يافته است.

ه) شرايط و اوضاع سياسى‌

در اين قسمت به دو موضوع «استبداد شاه، روش‌ها، ابزار و نتايج آن» و «وابستگى به بيگانگان» اشاره مى‌شود.

يك. استبداد شاه، روش‌ها، ابزار و نتايج آن‌

استبداد شديد شاه و به تبع او دولتمردان، امرى آشكار و زبانزد همگان بود. او قدرتى جز قدرت خويش را برنمى‌تابيد و با هرگونه نفوذ مردمى مقابله مى‌كرد، به‌طورى‌كه اگر كسى از

[1]. اشرف، شاخص‌هاى اجتماعى ايران، ص 293- 250.

[2]. آبراهاميان، ايران بين دو انقلاب، ص 549.