اطلاعى نداشت. وقتى كه شما اسلحه مى‌خريد اولًا بايد بدانيد اين اسلحه را براى چى مى‌خريد؟ براى كدام ارتش مى‌خريد؟ آن‌وقت مى‌شود كه بگوييم كه ما احتياج داريم به اين قبيل سلاح‌ها و بعد بروند، بگردند و ببينند اين سلاح‌ها را چه كسانى مى‌سازند و بهترينش را كى مى‌سازد، كى زودتر تحويل مى‌دهد، كى بعداً اگر يك موقع بحران بشود، براى وسائل و قطعات يدكى ادا در نمى‌آورد و از اين حرف‌ها. قيمت‌ها كدام‌شان مناسب‌تر است؟ و چه كسى زودتر تحويل مى‌دهد؟ اين‌ها همه درست باشد. اين‌ها هيچ كدامش نمى‌شد. همين طور ما نشسته بوديم، يك روز مى‌گفتند 800 تانك مى‌آيد. نه حساب كرده بودند كه خوب اين 800 تانك كه مى‌آيد، اول آدم لازم دارد، بعد لجستيك مى‌خواهد، چه وسايل نگهدارى لازم دارد؟ چه وسايل هدف‌يابى و اين‌ها لازم دارد؟ چه سيستم فرماندهى لازم دارد؟ چه وسايل نگهدارى و لجستيك لازم است؟ اينها كه همه‌اش با هم بررسى نمى‌شد. يك روز مى‌گفتند كه 800 نفربر خريدند، 900 تانك خريدند. من كه خودم رئيس ستاد بودم، اصلًا هيچ وقت اطلاع نداشتم».

علوى: استاد! فكر كنم تا حدودى علت ارزش ويژه محمدرضا پهلوى، براى آمريكا و غرب روشن شده باشد. ولى در اين ميان، بازاريان ثروتمند ايرانى نيز ناراضى بودند. حال آن‌كه آنها هم از اين مواهب بهره مى‌بردند، علت اين عدم رضايت، صرف‌نظر از انگيزه‌هاى دينى و ملى چى مى‌توانست باشد؟

احمدى: بازار توسط عوامل ويژه‌اى تحت فشار قرار داشت و عمده اقتصاد، دست چهره‌هاى معروف و غيرمعروف بهائيان و يهوديان و سران دربار و وزارتخانه‌هاى دولتى بود و عمده توزيع سرمايه توسط رژيم به نفع عده‌اى خاص رقم مى‌خورد؛ خصوصاً اين‌كه رژيم از بازار دل خوشى نداشت. به همين خاطر حاج محمد شانه‌چى يكى از بازاريان مى‌گويد: