چنان حكمى به اصطلاح «عام البلوى» لازم است ده‌ها حديث پرويا محكم داشته باشد تا احياناً بتواند اطلاق آيه قرآن را مقيد كند، و تازه گرفتار مخالفت با نص آيه «وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهِيمَ مُصَلًّى‌» مى‌شود، چنان‌كه گذشت.

7- و در آخر كار اصلًا چنان حدّى در طواف قابل عمل نيست، خصوص به هنگام حج، و بالاخص كه در اثر آسان‌تر شدن وسائل مسافرت زوار بيت‌الله دائماً رو به افزايش‌اند، به طورى كه براى مردان قوى تا چه رسد به پيران و زنان ممكن نيست بتوانند اندازه بيست و هفت ذراع 5 و 13 متر را دور خانه مراعات كنند، خصوصاً در نيم دائره حجر اسماعيل، و مخصوصاً وسط اين نيم دايره كه بيش از سه متر و اندى مجال نيست، زيرا حدود ده متر از اين حد را طول حجر اشغال كرده است.

اكنون چگونه ممكن است در اين گرداب پرانقلاب طواف، كه حاجى همچون پركاه در نشيب و فراز است، اينجا مراعات سه متر و اندى را بتواند بكند.

دست كم خوب بود نيم‌دائره حجر را كه شرع در حال طواف به حساب كعبه آورده، كه مطاف است و بايد طائف دورش بگردد، اينان نيز به حساب مطافش مى‌آوردند، كه فاصله سيزده‌متر و كسرى اينجا از ديوار حجر باشد نه ديوار كعبه، كه هم تا اندازه‌اى مشكل عمومى برطرف شود و هم قدرى با دليل موافقت داشته باشد، چنانكه فقيه بزرگ آزادمنش شيخ محمدحسن صاحب الجواهر رحمه الله گويد «نعم لا اشكال فى احتساب المسافه من جهه الحجر من خارجه ...»: «آرى هرگز اشكالى نيست كه اين مسافت در زاويه حجر اسماعيل از بيرون حساب مى‌شود» نه از ديوار خانه.

و شما به حديث گذشته مراجعه كنيد كه بر فرض قبولش اصولًا يك مورد را باطل دانسته كه: «تمامى اطراف خانه را در بيش از مسافت مقام ابراهيم بگردى» و