4- جمله «پس هر كه از مقام دورتر رود طواف نكرده» اين خود انكار حس است، وانگهى چه ربطى به جملات گذشته دارد، زيرا اگر هم حدّ طواف آنكه خود اين جمله «طواف نكرده» با عبارت ديگر: «طواف دور غير خانه كرده» در آخر كار آمده، و اين خود انكار عملى است حسى، چگونه كسى كه مقام را داخل در طوافش كند دور خانه نگشته، نهايت آنكه دور هر دوى خانه و مقام گشته و به نظر گوينده باطل است.

5- آنچه با صرف‌نظر از همه اين ايرادات و تناقضات مى‌توان فهميد فقط اين است كه: اگر در تمامى دورهاى طواف از پشت مقام ابراهيم بگردى، يعنى بيش از بيست و هفت ذراع در همه دورها از خانه دور باشى طوافت باطل است، و عجيب است كه گروهى از فقهاء به دليل همين خبر و ديگر هيچ مى‌گويند. حتى اگر به اندازه يك وجب از اين مقدار دورتر رود آن دور باطل است، ولى اين سخن با كمال احترام از آن دور باطل‌تر است، كه اشاره‌اى ضعيف هم از اين خبر ضعيف ندارد.

6- در مورد حكمى كه هميشه مورد ابتلاى طواف كنندگان است، آن هم برخلاف قرآن و نصّ خبرى صحيح چگونه ممكن است به اين خبر سراپا ضعف مشوش و ناجور، كه با هيچ ميزانى قابل اعتماد نيست، اكتفاء كنيم، يك حديث از نظر سند و متن ضعيف و مخالف دو ضربه قرآن و مخالف يك جانبه حديث از نظر سند و متن ضعيف و مخالف دو ضربه قرآن و مخالف يك جانبه حديث صحيح چگونه مى‌تواند ثابت كند كه طواف اگر پيش از مقام ابراهيم باشد باطل است؟