گفتار او را حجّت بدانند، اين جنبه همان ولايت تبليغ است كه معنا و مفهوم جعل سلطه در آن نيز به كار رفته است و ما از آن تحت عنوان ولايت بحث مى‌كنيم؛ زيرا ابلاغى كه حجت و لازم الاجراء نباشد، لغو و بى‌فايده است.

(1) نتيجه: ولايت تبليغ به معناى حجت بودن گفتار رسولان الهى است و ثبوت آن هيچ جاى ترديد نيست زيرا جعل منصب نبوت و يا امامت، ملازم با جعل حجيت قول و عمل ايشان است و در آيات كريمه قرآن به جعل هر دو منصب (نبوت و امامت) نيز اشاره شده است مانند:

... آتانِيَ الْكِتابَ وَ جَعَلَنِي نَبِيًّا.[1] «خدا كتاب را به سوى من فرستاد و مرا پيامبر نمود».

... قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً ....[2] «خدا (به ابراهيم عليه السّلام) گفت من تو را امام مردم قرار دادم».

و جعل اين دو منصب، تشريعى است، نه تكوينى، گرچه صلاحيت ذاتى به جعل تكوينى شرط اعطاى اين دو منصب مى‌باشد.

[1] - مريم/ 30.

[2] - بقره/ 124.