ارائه دهنده طرح نوين نظام حكومتى بر ويرانه‌هاى نظام طاغوتى قبلى گردد.

شيوه حكومت در اسلام‌

حكومت از ديدگاه اسلام، برخاسته از موضع طبقاتى و سلطه‌گرى فردى يا گروهى نيست، بلكه تبلور آرمان سياسى ملتى هم كيش و هم فكر است كه به خود سازمان مى‌دهد تا در روند تحول فكرى و عقيدتى راه خود را به سوى هدف نهائى (حركت به سوى اللّه) بگشايد. ملت ما در جريان تكامل انقلابى خود از غبارها و زنگارهاى طاغوتى زدوده شد و از آميزه‌هاى فكرى بيگانه خود را پاك نمود و به مواضع فكرى و جهان‌بينى اصيل اسلامى بازگشت و اكنون بر آنست كه با موازين اسلامى جامعه نمونه (اسوه) خود را بنا كند. بر چنين پايه‌اى، رسالت قانون اساسى اين است كه زمينه‌هاى اعتقادى نهضت را عينيت بخشد و شرايطى را به وجود آورد كه در آن انسان با ارزش‌هاى والا و جهان شمول اسلامى پرورش يابد.

قانون اساسى با توجه به محتواى اسلامى انقلاب ايران كه حركتى براى پيروزى تمامى مستضعفين بر مستكبرين بود زمينه تداوم اين انقلاب را در داخل و خارج كشور فراهم مى‌كند، بويژه در گسترش روابط بين المللى، با ديگر جنبش‌هاى اسلامى و مردمى مى‌كوشد تا راه تشكيل امت واحد جهانى را هموار كند إِنَّ هذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ‌[1] و استمرار مبارزه در نجات ملل محروم و تحت ستم در تمامى جهان، قوام يابد.

با توجه به ماهيت اين نهضت بزرگ، قانون اساسى تضمين‌گر نفى هر گونه استبداد فكرى و اجتماعى و انحصار اقتصادى مى‌باشد و در خط گسستن از سيستم استبدادى، و سپردن سرنوشت مردم به دست خودشان تلاش مى‌كند ... وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتِي كانَتْ عَلَيْهِمْ ....[2] در ايجاد نهادها و بنيادهاى سياسى كه خود پايه تشكيل جامعه است، بر اساس تلقى‌

[1] - انبياء/ 92.

[2] - اعراف/ 157.