مخصوصا با توجّه به رفع انواع اشكال تبعيض نژادى و سياست آپارتايد (تبعيض نژادى) اعمال شده است.

3- تهيه و تنظيم برنامه اقدامات بعدى در زمينه حقوق بشر.[1] دولت ايران- با در نظر گرفتن مواردى كه با قوانين ايران مخالفت دارد- به اعلاميه جهانى حقوق بشر، رأى موافق داده است.[2] ولى با كمال تأسف بايد گفت: اين كنفرانسها و اين اعلاميه‌ها تاكنون اكثرا جنبه تبليغاتى داشته است و در مقام عمل بسيار ناچيز و يا در بسيارى از موارد خلاف آن ديده شده است، چه آنكه دولتهاى بزرگ و همدستان آنها با زورگويى و تجاوز به حريم دولتهاى كوچك و ملل مستضعف جهان ادامه مى‌دهند.

تجاوز اسرائيل به سرزمين اعراب و فلسطين و شوروى به افغانستان و آمريكا به ايران و جنگ وحشيانه عراق مزدور با ايران و كشتار ارتش خونخوارش در خوزستان و غرب كشور،[3] نمونه‌هايى از زير پا گذاردن حقوق بشر است.

احتمالا در فرصت مناسب- ان شاء اللّه تعالى- به بررسى اعلاميه حقوق بشر در مقايسه با حقوق اسلامى خواهيم پرداخت.

[1] - سازمان ملل متّحد در عمل 2/ 468- 469.

[2] - اداره عهود و امور حقوقى وزارت كشور/ شماره 1- 133- 1332.

[3] - اين جنگ از 31 شهريور ماه 1359 ه. ش شروع شد و تاكنون كه زمان تحرير اين صفحات است 21/ 9/ 59 ادامه دارد و تا كى خاتمه يابد.

ملاحظه: در 27 تيرماه سال 1367 به پايان رسيد و قطعنامه 598 شوراى امنيت از سوى ايران پذيرفته شد.