آيات قرآن و سنّت آن حضرت و احاديث اهل البيت عليهم السّلام در اختيار مسلمانان قرار گرفته است و مجموع احكام اسلامى در ضمن كتابهاى فقهى با استناد به قرآن و يا سنّت و حديث جمع‌آورى شده است كه بررسى و مطالعه مجموع آنها براى يك مرد فقيه ساليان دراز به طول مى‌انجامد و براى به دست آوردن احكام الهى و فروع فقهى، رنج فراوان تحمّل مى‌كند؛ زيرا اسلام- به دليل ابدى بودنش- همه ابعاد حيات و زندگانى فردى و اجتماعى را بررسى نموده و همه جوانب آن را با دقت كافى در نظر گرفته و براى آن حكمى بيان فرموده است تا اسلام در همه دورانها و تمدنها بتواند رهنمون و خودكفا باشد و حاجتى به ضميمه نمودن آراى بشر و قوانين انسانى نداشته باشد، همچنانكه قرآن كريم صريحا اين مطلب را يادآور شده است.

... الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً ....[1] «امروز دين شما را به حدّ كمال رسانيدم و بر شما نعمت را تمام كردم و بهترين آيين را كه اسلام است برايتان برگزيدم».

اين آيه كريمه گرچه طبق عقيده شيعه درباره ولايت امير المؤمنين على عليه السّلام در روز غدير، نازل شده است ولى به هر حال به خوبى دلالت مى‌كند كه دين اسلام دين كاملى است و هيچ نقصى در آن وجود ندارد و براى هدايت بشر تا ابد كافى است و بايد هم چنين باشد؛ زيرا رسول اسلام خاتم الانبياء صلّى اللّه عليه و آله و سلّم آخرين پيغمبرى است كه براى هدايت بشر آمده، بنابراين، بايد دين او صلاحيّت راهنمايى همه طبقات بشر را در همه دورانهاى كنونى و آينده داشته باشد وگرنه بايد پس از او نيز پيغمبرى فرستاده شود در صورتى كه چنين نيست.

خلاصه آنكه: احكام اسلام جاى خالى در زندگانى بشر باقى نگذارده و بهترين قوانين و شامل‌ترين آن را اسلام آورده است و هيچ حادثه و رويدادى نيست مگر آنكه خداوند براى آن حكمى بيان فرموده است.

[1] - مائده/ 3.