« (يهود و نصارا) به مسلمانان گفتند كه به
ملّيت ما درآييد تا راه راست يافته و طريق حق پوييد (اى پيامبر! در جواب آنان)
بگو: بلكه ملّت (ستوده) ابراهيم را كه طرفدار حق است (و از هر انحرافى در امان و
از هر عيبى منزه است) پيروى مىكنم و او از مشركين نبود».
و نيز مىفرمايد:
وَ مَنْ أَحْسَنُ دِيناً مِمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَ
هُوَ مُحْسِنٌ وَ اتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً ....[1] «كدام دين بهتر از آن است كه مردم
خود را تسليم حكم خدا نموده و سر زير بار فرمان حق آورند و هم نيكوكار باشند و از
ملّت ابراهيم حنيف پيروى كنند».
و نيز مىفرمايد:
وَ اتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبائِي إِبْراهِيمَ وَ إِسْحاقَ وَ
يَعْقُوبَ ....[2] « (يوسف به
هم زندانيان خود گفت:) من از ملّت پدرانم ابراهيم و اسحاق و يعقوب (كه دين توحيد و
خداپرستى است) پيروى كردم».
ملّيت كافران (ملّيت ناستوده)
(1) در قرآن كريم نوعى از ملّيت را نكوهش مىكند، به عنوان نمونه از
قول جناب يوسف نقل مىكند كه گفت:
... إِنِّي تَرَكْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ لا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ
هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كافِرُونَ.[3]
«من ترك كردم ملّت قومى را كه ايمان به خدا نياوردند و به آخرت، كافر بودند».
و نيز در مقام نكوهش يهود و نصارا مىفرمايد:
وَ لَنْ تَرْضى عَنْكَ الْيَهُودُ وَ لَا النَّصارى حَتَّى
تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ....[4]
« (اى محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلم!) يهوديان و نصارا هرگز از تو خشنود
نخواهند شد مگر آنكه تو از ملّت آنان پيروى كنى».