9- ولايت امر يا زعامت سياسى- مذهبى‌

(1) ولايت امر يا ولايت حكومت، به معناى حق زعامت سياسى و اجتماعى و رهبرى كشور اسلامى است و از مناصب قطعى و ضرورى رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و سپس امامان معصوم عليهم السّلام مى‌باشد.

ثبوت چنين مقام و منصبى براى رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و امامان، جاى هيچ گونه ترديدى نيست؛ زيرا ضرورى بودن وجود سرپرست در مجامع بشرى- كوچك يا بزرگ، متمدن يا وحشى، مذهبى يا غير مذهبى- يك امر فطرى و قطعى است و جامعه اسلامى از اين قانون كلّى مستثنا نيست؛ زيرا دين اسلام عبارت از مجموعه قوانينى است كه بايد در جامعه بشرى پياده شود و از حدود انديشه به مرحله اجرا در آيد. و روشن است كه تنها گرايش عقيدتى براى پياده شدن آن در سطح جامعه كافى نيست، بلكه نياز به قدرت اجرايى نيز دارد تا متخلفين را كيفر نموده و مطيعين را تأييد نمايد و مسلمانان بتوانند با به دست آوردن امنيت اجتماعى، قضايى، اقتصادى، سياسى و غيره، به حيات خود ادامه دهند.

خلاصه آنكه: جامعه اسلامى- همانند ساير جوامع بشرى- در بقاى خود نياز به وجود زمامدارى دارد كه افراد را وادار به نظم و عمل به قوانين اسلام نموده و مخالف را به كيفر برساند و اداره امور كشور اسلامى (داخلى و خارجى) را به دست بگيرد.

در تعبير اسلامى- كه واژه عربى است- از چنين شخصى به «ولىّ امر» و از مقام و منصب او تعبير به «ولايت» مى‌شود كه به معناى رهبرى سياسى و رئيس حكومت اسلامى‌